26 de novembro: Xesús Cristo, rei do universo.
1ª lectura: Ez 34, 11-12. 15-17. Salmo: 22, 1-2a. 2b-3. 5. 6.
2ª lectura: 1Cor 15, 20-26. 28.
Evanxeo: Mt 25, 31-46.
Unha vez díxolles Xesús aos seus discípulos:
—“Cando veña o Fillo do Home na súa gloria e todos os anxos con el, sentará no seu trono glorioso. Diante del xuntaranse todas as nacións; e separará uns dos outros, como xebra o pastor as ovellas das cabras. E poñerá as ovellas á súa dereita e as cabras á súa esquerda.
Entón dirá o rei aos da súa dereita:
—“Vinde, benditos do meu Pi, recibide a herdanza do reino preparado para vós desde a creación do mundo. Porque tiven fame e déstesme de comer; tiven sede e déstesme de beber; fun forasteiro e acolléstesme; estiven en coiro e vestístesme; enfermo e visitástesme; na cadea e viñéstesme ver.”
Entón preguntaranlle os xustos:
—“Señor, cando te vimos famento e che demos de comer, ou sedento e che demos de bebe? Cando te vimos forasteiro e te acollemos ou en coiro e te vestimos? Cando te vimos enfermo ou na cadea e te visitamos?”
O rei contestaralles:
-_”Dígovolo de verdade: Canto fixestes cun destes irmáns meus máis pequenos, fixéstelo comigo.
E diralles logo aos da súa esquerda:
—”Arredade de min, malditos, ide para o lume eterno, preparado para o Santán e para os seus anxos. Porque tiven fame e non me destes de comer; tiven sede e non me destes de beber; fun forasteiro e non me acollestes; estiven en coiro e non mevesdtiste3s; enfermo e na cadea e non me visitastes.”
Entón tamén eles lle preguntarán:
—“Señor, cando te vimos famento ou sedento, forasteiro ou en coiro, enfermo ou na cadea, e non che acudimos?”
El responderalles:
—“Dígovolo de verdade: Canto deixastes de facerlle a un destes máis pequenos, deixastes de mo facer a min.”
Estes irán ao castigo eterno e os xustos á vida eterna.”