Tempo de Pascua: 5ª semana

28 de abril: Domingo 5 de Pascua

1ª lectura: Feit 9, 26-31. Salmo: 21, 26b-27. 20 e 30. 31-32

2ª lectura: 1 Xn 3, 18-24

Evanxeo: Xn 15,1-8

Nunha ocasión díxolles Xesús aos seus discípulos:

—Eu son a verdadeira vide e meu Pai é o labrador. A vara que en min non leva froito, arríncaa; e a que leva froito límpaa, para que leve aínda máis froito. Vós xa estades limpos pola palabra que vos teño falado. Permanecede en min e eu en vós.

Así como a vara non pode levar froito pola súa conta, se non permanece na vide, tampouco vós, se non permanecedes en min. Eu son a vide; vós, as varas. Quen permanece en min e eu nel, ese leva froito abondoso, pois fóra de min non podedes facer nada. Se alguén non permanece en min, é coma as varas arrincadas fóra, que secan; apáñanas, bótanas no lume e arden.

Se permanecedes en min e as miñas palabras permanecen en vós, pedide o que queirades e hásevos facer. Nisto é glorificado meu Pai, que le levedes froito abondoso e vos mostredes coma discípulos meus.

Tempo de Pascua: 4ª semana

21 de abril: Domingo 4 de Pascua

1ª lectura: Feit 4, 8-12. Salmo: 117, 1 e 8-9. 21-23. 26 e 28 e 29

2ª lectura: 1 Xn 3, 1-2

Evanxeo: Xn 10,11-18

Unha vez díxolles Xesús aos fariseos:

—Eu son o bo pastor. O bo pastor dá a súa vida polas ovellas. O criado, que non é pastor, de quen non son as ovellas, cando ve vir o lobo, deixa as ovellas e foxe e o lobo rapínaas e dispérsaas, porque el anda ao xornal e as ovellas non lle importan.

Eu son o bo pastor; coñezo as miñas e as miñas coñécenme a min. Igual que o Pai me coñece a min e eu coñezo o Pai e dou a miña vida polas ovellas. Teño ademais outras ovellas que non son deste curro: tamén a esas téñoas que guiar, e escoitarán a miña voz e farase un único rabaño e un único pastor.

Por iso ámame o Pai, porque eu dou a miña vida, para tomala de novo. Ninguén ma quita, non, eu douna voluntariamente. Teño poder para dala e teño poder para tomala de novo. Este mandato recibino do meu Pai.

Tempo de Pascua: 3ª semana

14 de abril: Domingo 3ª de Pascua

1ª lectura: Feit 3, 13-15. 17-19. Salmo: 4, 2. 4. 7. 9

2ª lectura: 1 Xn 2, 1-5a

Evanxeo: Lc 24, 35-48

Pasou que os discípulos de Xesús que volveron de Emaús contaron o que lles pasara polo camiño e como o recoñeceran no partir o pan. Estando eles comentando estas cousas, presentóuselles Xesús no medio e díxolles:

—A paz sexa convosco!

Sobresaltados e cheos de medo, coidaban contemplar un espírito. Pero el díxolles:

—¿Por qué estades asustados e a que veñen esas dúbidas? Mirade para as miñas mans e para os meus pés: sonvos eu. Palpade aquí e decatádevos de que un espírito non ten carne nin ósos, como vedes que teño eu.

E, dicindo isto, mostroulles as mans e máis os pés. Pero eles, tolos de contento e sen saíren do seu asombro, non acababan de crer. Xesús preguntoulles:

—¿Tedes por aí algo que comer?

Déronlle un anaco de peixe asado. El colleuno e comeuno diante deles. Logo díxolles:

—A isto me refería eu cando, estando aínda convosco, vos dicía que conviña que se cumprise todo o que está escrito na Lei de Moisés, nos Profetas e máis nos Salmos acerca de min.

E abriu os seus entendementos para que comprendesen as Escrituras. E engadiu:

—Así esta escrito: o Mesías padecerá e resucitará de entre os mortos no terceiro día, e predicarase no seu nome a conversión e máis o perdón dos pecados a todos os pobos, empezando por Xerusalén. Vós seredes testemuñas de todo isto.

Tempo de Pascua: 2ª semana

 

7 de abril: Domingo 2º de Pascua

1ª lectura: Feit 4, 32-35. Salmo: 117, 2-4. 16ab-18. 22-24

2ª lectura: 1 Xn 5, 1-6.

Evanxeo: Xn 20, 19-31

Naquel día, o primeiro da semana, ao serán, estando pechadas as portas onde estaban os discípulos por medo dos xudeus, chegou Xesús e, poñéndose no medio, díxolles:

—Paz convosco.

Dito isto, mostroulles as mans e máis o costado. Os discípulos alegráronse, vendo o Señor. El díxolles outra vez:

—Paz convosco. Como o Pai me mando a min, tamén eu vos mando a vós.

E dito isto alentou sobre eles e díxolles:

—Recibide o Espírito Santo; a quen lles perdoedes os pecados, quedaranlles perdoados; a quen llelos reteñades, quedaranlles retidos.

Pero Tomé, un dos doce, o chamado Xemelgo, non estaba con eles cando chegou Xesús. Dicíanlle entón os outros discípulos:

—Vimos o Señor.

Pero el contestoulles:

—Como non vexa nas súas mans as furas dos cravos e non meta nelas o meu dedo; como non meta a miña man no seu costado, non crerei.

Oito días despois estaban outra vez dentro os discípulos e Tomé con eles. Chegou Xesús, estando pechadas as portas, e, poñéndose no medio, dixo:

—Paz convosco.

Despois díxolle a Tome:

—Trae aquí o teu dedo e mira as miñas mans; trae a túa man e métea no meu costado. Non sexas incrédulo, senón home de fe.

Tomé respondeulle:

—Meu Señor e meu Deus!

Xesús díxolle:

—¿Tes fe porque me viches? Benia os que creron sen veren!

Moitos outros signos fixo Xesús diante dos seus discípulos, que non se escribiron neste libro. Estes escribíronse para que creades que Xesús é o Mesías, o Fillo de Deus e, crendo, teñades vida nel.