Tempo Ordinario: 20ª semana

14 de agosto: Domingo 20º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Xer 38, 4-6. 8-10. Salmo: 39, 2. 3. 4. 18.

2ª lectura: Heb 12, 1-4

Evanxeo: Lc 12, 49-53

Nunha ocasión dixo Xesús:

—Lume vin traer á terra, e que máis quixer eu ca que estivese a arder! Hanme bautizar cun bautismo e xa me tarda a hora de que se cumpra. ¿Pensades que vin traer a paz á terra? Abofé que non; vin traer división. Pois dende agora na casa onde haxa cinco, estarán divididos tres contra dous e dous contra tres. Estarán enfrontados pai con fillo e fillo con pai, nai con filla e filla con nai, sogra con nora e nora con sogra.

Tempo Ordinario: 19ª semana

7 de agosto: Domingo 19º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Sab 18, 6-9. Salmo 32, 1 e 12. 18-19. 20 e 22.

2ª lectura: Heb 11, 1-2. 8-19.

Evanxeo: Lc 12, 32-48

Nunha ocasión díxolles Xesús aos seus discípulos:

—Non teñas medo, miña grea pequena, que o teu Pai compraceuse en darche o reino. Vendede os vosos bens e dádeos en esmola, facede bolsas que non se estraguen, un tesouro inesgotable no ceo, onde o ladrón non pode chegar e onde a traza non o bota a perder. Pois onde está o teu tesouro, está o teu corazón.

Tede posta a roupa de traballo e as lámpadas acesas; sede coma os que agardan que volva o seu amo da voda, para que, cando chegue e chame, lle poidan abrir. Ditosos os criados a quen o amo atope agardando cando chega. Tede por certo que poñerá a roupa de traballo, sentaraos á mesa e serviraos un por un. Sexa pola anoitecida ou sexa pola alborada, se os atopa así, felices eles. Entendede ben: se o dono da casa soubese a que hora vai chegar o ladrón, non permitiría que lle asaltasen a casa. Así tamén vós: estade preparados, porque á hora menos pensada ha vir o Fillo do home.

Díxolle Pedro:

—Señor, ¿a parábola que acabas de contar vai por nós ou por todos en xeral?

Contestoulle o Señor:

—¿Quen é, logo, o administrador fiel e prudente, a quen o seu señor encargará o coidado da servidume, para lle dar a seu tempo a ración de trigo? Ditoso o criado aquel a quen o seu amor, cando chega, o atopa cumprindo coa súa tarefa! Tede por seguro que lle encomendará toda a facenda. Pero, se o criado aquel di para si: “O amo aínda non vén por agora”, e empeza a mallar nos criados, comendo e bebendo ata se emborrachar, o día menos pensado e á hora máis imprevista, chegará o amo do criado aquel, e botarao fóra cos infieis. O criado que, coñecendo as vontades do amo, non ten todo preparado nin feitas as cousas como a el lle gustan, levará moitos paus; pero o que non os coñece, aínda que faga algo que mereza castigo, levará poucos. A quen moito se lle dá, moito se lle esixirá; e a quen moito se lle confía, moito se lle pedirá.

Tempo Ordinario: 18ª semana

31 de xullo: Domingo 18º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Ecl 1, 2; 2, 21-23. Salmo: 89, 3-4. 5-6. 12-13. 14 e 17.

2ª lectura: Col 3, 1-5. 9-11.

Evanxeo: Lc 12, 13-21

Unha vez díxolle a Xesús un que estaba entre a xente:

—Mestre, dille a meu irmán que reparta a herdanza comigo.

El contestoulle:

—Home, ¿quen me nomeou xuíz ou testamenteiro entre vós?

E logo díxolle á xente:

—Atención, gardádevos da cobiza, que, por moito que un teña, non por iso a súa vida depende dos seus bens.

E propúxolles unha parábola:

—As terras de certo home rico déranlle moito froito. Púxose entón a cavilar: “¿Cómo vou facer, que non teño onde meter o froito?” E dixo: “Xa o sei; vou desfacer os meus celeiros e constrúo outros máis grandes e alí meto o trigo todo e todos os meus bens. Logo direime a min mesmo: Amigo, xa tes aí reservas para moitos anos; descansa, come, bebe e a vivir!” Pero Deus díxolle: “Insensato, esta mesma noite váiseche reclamar a túa vida, ¿para quen será todo o que xuntaches?”

Así é quen atesoura riquezas para si mesmo, pero non é rico para Deus.

Tempo Ordinario: 17ª semana

24 de xullo: Domingo 17º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Xen 18, 20-32. Salmo: 137, 1-2a. 2bc-3. 6-7ab. 7c-8

2ª lectura: Col 2, 12-14.

Evanxeo: Lc 11, 1-13

Unha vez, despois de estar Xesús orando en certo lugar, un dos discípulos pediulle:

—Mestre, apréndenos a rezar, como lles aprendeu Xoán aos seus discípulos.

Respondeulles:

—Cando recedes, dicide: Pai, santificado sexa o teu nome; veña o teu Reino. Dános cada día o noso pan, e perdoa os nosos pecados, como tamén perdoamos nós a quen algo nos debe; e non nos deixes sucumbir á tentación.

Logo continuou:

—Mirade, un de vós ten un amigo, e presentádesvos na súa casa pola noite e desde fóra lle dicides: “Amigo, déixame tres bolos de pan, que me veu un amigo de viaxe e non teño nada que lle poñer diante”. E o amigo desde dentro responde: “Non me amoles, está a porta pechada, eu e máis a miña crianza estamos na cama; non me podo erguer agora para chos dar”. Desde logo que, se non se levanta para llos dar por se tratar dun amigo, polo menos por ser teimudo, erguerase e hallos dar.

Por iso dígovos: “Pedide e recibiredes, buscade e atoparedes, petade a abrirásevos. Que quen pide, recibe; quen busca, atopa; e a quen peta, abriráselle”. Ou logo, ¿qué pai hai entre vós que, se o seu fillo lle pide un peixe, lle dá unha cobra, ou se lle pide un ovo, lle dá un alacrán? Pois se vós, sendo ruíns, ben lles sabedes dar cousas boas aos vosos fillos, canto máis o Pai celestial dará o Espírito Santo aos que llo pidan!