Tempo de Coresma: 3ª semana

3 de mazo: Domingo 3º de Coresma

1ª lectura: Ex 29, 1-17. Salmo: 18, 8. 9. 10. 11

2ª lectura: 1 Cor 1, 22-25

Evanxeo: Xn 2, 13-25

Estaba a chegar a Pascua dos xudeus e subiu Xesús a Xerusalén. Atopou no templo os que vendían bois, ovellas e pombas e máis os cambistas, sentados; vai e, facendo un vergallo con cordas de xunco, botounos a todos fóra do templo e as ovellas e os bois tamén; guindou cos cartos e virou as mesas dos cambistas; e aos que vendían as pombas díxolles:

—Arredade de aquí estas cousas, non fagades da casa do meu Pai unha casa de negocio.

Lembráronse os seus discípulos de que estaba escrito: “O celo da túa casa devórame.”

Pero replicáronlle os xudeus:

—¿Qué sinal nos mostras, para faceres estes feitos?

Respondeulles Xesús:

—Derrubade este templo e erguereino en tres días.

Retrucáronlle os xudeus:

—Corenta e seis anos levou edificar este templo ¿e halo erguer ti en tres días?

Pero el dicíao referíndose ao templo do seu corpo. Cando se ergueu de entre os mortos, lembraron os seus discípulos o que dixera e creron na Escritura e no dito de Xesús.

Estando Xesús en Xerusalén pola festa da Pascua, moitos creron nel, vendo os signos que facía. Pero, pola súa parte, Xesús non se fiaba deles, porque os coñecía a todos. Non precisaba de que ninguén lle dese informacións de ninguén, que ben coñecía el o que había no home.

Tempo de Coresma: 2ª semana

25 de febreiro: Domingo 2º de Coresma

1ª lectura: Xén 22, 1-2. 9-13. 15-18. Salmo: 115, 10 e 15. 16-17. 18-19

2ª lectura: Rom 8, 31b-34

Evanxeo: Mc 9, 2-10

Un día levou Xesús consigo a Pedro, a Santiago e a Xoán e subiu con eles sos a un monte alto. Alí transfigurouse diante deles, e os seus vestidos viráronse resplandecentes, brancos coma ningún bataneiro do mundo os podería branquexar. E aparecéuselles Elías e máis Moisés, que estaban afalar con Xesús.

Pedro colleu a palabra e díxolle a Xesús:

—Mestre, que bo sería ficarmos aquí! Imos facer tres tendas: unha para ti, outra para Moisés e outra para Elías.

El non sabía o que dicía, de tan asustados que estaban.

E formouse unha nube que os cubriu, e dende a nube deixouse oír unha voz:

—Este é o meu Fillo benquerido; escoitádeo.

De se súpeto, mirando ao redor, xa non viron a ninguén, senón a Xesús só onda eles.

Cando baixaban do monte, Xesús encargoulles que non contasen nada do que viran, ata que o Fillo do home resucitase de entre os mortos. Eles gardaron a cousa en segredo, pero preguntábanse entre si que sería aquilo de “resucitar de entre os mortos”.

Traballo entre sesións curso 2023-2024

   

Xesús, o rostro humano de Deus

Para o traballo das mañás:

Texto base:

Rafael Aguirre, Carmen Bernabé, Carlos Gil: Qué se sabe de... Jesús de Nazaret. Verbo Divino, (5ª reimpresión, 2018)

Textos complementarios:

Andrés Torres Queiruga: Repensar la cristología. Verbo Divino, 1995

Manuel Regal Ledo: Xesús, aquel home de aldea, Encrucillada, 2008; Jesús, aquel hombre de pueblo, PPC, 2016

 

Para o traballo dos grupos pola tarde:

José Antonio Pagola: Jesús. Aproximación histórica. PPC, 2007

4ª sesión 

(16 de marzo de 2024)

Mañá:

Qué se sabe de... Jesús de Nazaret

A resurrección de Xesús e a nosa resurrección (cap. 6 páx 159-186 e cap. 10 páx 217-236)

Tarefa especial:

Para facer máis vivo o encontro da mañá, a ver se cada un, cada unha, despois da lectura dos textos prepara unha pregunta e un comentario sobre algo que lle gustou máis ou algo que o desconcetou algo, ou moito. Veña!

Tarde:

GRUPO 1: "Crente fiel" Libro de Pagola, cap. 11

GRUPO 2: "Confilitivo e perigoso" Libro de Pagola, cap. 12

GRUPO 3: "Curador da vida" Libro de Pagola, cap. 6

GRUPO 4: "Amigo das mulleres" Libro de Pagola, cap. 8

O acceso ao coñecemento vital de Xesús realízase a través destes tres camiños complementarios:

a) A reflexión e o estudo

b) A pregaria coa que buscamos deixarnos coller polo seu Espírito

c) A práctica dunha vida xusta e solidaria.

3º Encontro curso 2023-2024

 

Orando cos salmos cos que Xesús oraba

Presentación: Xesús froito do Espírito na historia.

Salmo 116: amor e misericordia.

En 42 salmos se citan.

Tamén María e Zacarías.

Salmos das Subidas ou Peregrinacións: imaxes potentes para compartir vivencias potentes.

Oración de Xesús: intensidade, baleiro e segredo.

Música de fondo: para se ir baleirando, pousando as nosas mochilas. Un nome...

Salmo 116: (todxs xuntxs)

Loade o Señor todas as nacións,
aclamádeo todos os pobos.
O seu amor connosco é firme,
a súa fidelidade duran sempre.

Música de fondo: para asolagarnos no amor e na fidelidade de Deus.

Salmo 129: cando nos aran o lombo

Abondo me combateron desde a mocidade
--que o diga o pobo de Deus--,
abondo me combateron,
pero non puideron comigo.

Por riba do meu lombo araron os aradores,
abriron longos sucos.
Pero o Señor é xusto
e rompe as correas dos malvados.

Que pena a sorte
de quen renega da xustiza!
Serán como herba dos tellados,
que seca antes da sega.

Con ela non enche a man o segador,
nin fai brazada quen ata os monllos.
Nin os que pasan saudarán dicindo:
“Que o Señor vos bendiga!”
Bendicímosvos no nome do Señor!

Salmo 131: no colo de Deus.

O meu corazón, Señor, non é soberbio
nin os meus ollos altivos.
Non persigo grandezas
nin marabillas que me exceden

Eu acalmo e acalo a miña ansia
coma un meniño no colo da súa nai;
coma unha meniña
está en min a miña ansia.

Espera, meu pobo, no Señor,
desde agora e para sempre.

Silencio: compartir.

(con dedicación) Noso Pai/Nai, en quen somos e vivimos.

E recollemos as mochilas.

Canción: La guerrilla de la concordia.

Tempo de Coresma: 1ª semana

18 de febreiro: Domingo 1º de Coresma

1ª lectura: Xén 9, 8-15. Salmo: 24, 4bc-5ab. 6-7bc. 8-9

2ª lectura: 1 Pe 3, 18-22

Evanxeo: Mc 1,12-13

Nunha ocasión o Espírito encamiñou a Xesús ao deserto. Alí permaneceu corenta días, alí o tentou Satanás; vivía entre as feras e servíano os anxos.

Cando prenderon a Xoán, marchou Xesús a Galilea a anunciar a Boa Nova de Deus, dicindo:

—O tempo está cumprido e chega o reino de Deus; convertédevos e crede na Boa Nova.

Tempo de Coresma

CORESMA

Co mércores da cinza comezamos o tempo da Coresma. Temos por diante corenta días de preparación para a Pascua, que é a celebración do triunfo da vida en Xesús de Nazaré e tamén o triunfo da vida nas nosas existencias humildes, e na comunidade e pobo do que formamos parte.

Na Coresma Deus invítanos a baleirarnos para nos poder encher del e do seu Espírito.

Na Coresma Deus invítanos a compartir a nosa presenza, palabra, tempo, cartos, empobrecéndonos algo para que outra xente medre na vida coa nosa axuda.

Na Coresma Deus invítanos a descubrir unha maneira nova de nos relacionar coa xente, véndoa en todo coma irmá e non como rival ou competidora.

Na Coresma Deus invítanos a descubrir a ledicia que dá o pouco, o pequeno, o simple, e ofrécenos, polo tanto, unha maneira nova e accesible de ser persoas felices.

Na Coresma Deus invítanos a ollar con paz e con esperanza para nas nosas propias vidas, aínda que receemos facelo por mor das trapalladas que ás veces nos consentimos.

Na Coresma Deus invítanos a ollar para a xente do noso redor, para decatarnos de que vivimos grazas aos demais, e de que os demais tamén vivirán grazas a nós, se non nos negamos a esta preciosa correspondencia.

Na Coresma Deus invítanos a ollarnos con tenrura e a ollar con tenrura tamén a toda persoa que se cruce connosco na vida.

Na Coresma Deus invítanos a gozar e medrar dando e recibindo perdóns.

Na Coresma Deus invítanos a tomar en serio a construción da sociedade na que vivimos, pois diso depende que moita xente máis humilde poida vivir con dignidade.

Na Coresma Deus invítanos a serenarnos e acougar, a atoparnos connosco e con el na soidade compartida.

Na Coresma Deus invítanos a andar con humildade pola vida, confiad@s na forza de ben que Deus gratuitamente nos ofrece.

Na Coresma Deus invítanos a contemplar o espertar da vida na natureza e a acompañala e protexela sempre.

Na Coresma Deus invítanos a saír das nosas casas para visitar a xente veciña e levarlle algo de compaña e calor.

Na Coresma Deus invítanos a volver a falarlle a aquela persoa á que, polo que sexa, lle deixei de falar.

Na Coresma Deus invítanos a cabrearnos contra a inxustiza e a envolver en paz os nosos cabreos.

Na Coresma Deus invítanos a sentirnos viv@s, libres, alegres, esperanzad@s.

Na Coresma Deus invítanos a ollar con alma de discípul@ para o mestre Xesús que vai sempre diante ou ao lado abríndonos o camiño.

Tempo Ordinario: 6ª semana

11 de febreiro: Domingo 6º do tempo ordinario

1ª lectura: Lev 13, 1-2. 44-46. Salmo: 31, 1-2. 5. 11

2ª lectura: 1 Cor 10, 31—11,1

Evanxeo: Mc 1, 40-45

Unha vez achegouse un fago a Xesús e rogoulle de xeonllos:

—Ti, se queres, pódesme limpar.

Xesús, estremecido, estendeu a man e tocouno, dicindo:

—Pois quero, queda limpo.

E no instante desapareceulle a lepra, quedando limpo. E despediuno e, poñéndose moi serio, mandoulle:

—Mira, non lle vaias dicir nada a ninguén; preséntate ao sacerdote e fai pola túa purificación as ofrendas mandadas por Moisés, para que lles conste.

Pero, mal se foi, aquel home botouse a pregoar a nova, espallándoa de tal xeito que Xesús xa non podía entrar en vila ningunha, senón que quedaba fóra, nos arredores apartados. Pero aínda así acudían a el de todas as partes.

Tempo Ordinario: 5ª semana

4 de febreiro: Domingo 5º do tempo ordinario

1ª lectura: Xob 7, 1-4. 6-7. Salmo: 146, 1-2. 3-4. 5-6

2ª lectura: 1 Cor 9, 16-19. 22-23

Evanxeo: Mc 1,29-39

Un día, despois de saír da sinagoga, Xesús foi á casa de Simón e máis de André con Santiago e Xoán. A sogra de Simón estaba na cama con febre e axiña lle falaron dela. E, achegándose, colleuna pola man e ergueuna; desapareceulle a febre e púxose a servilos.

Chegada a tardiña, xa de sol posto, leváronlle todos os enfermos e endemoñados; a vila enteira se amoreou na porta. E sandou a moitos enfermos de varias doenzas e botou moitos demos. Pero aos demos non os deixaba falar, porque o coñecían ben.

Moi cedo, aínda de noite, Xesús ergueuse e saíu para un lugar arredado onde se puxo a orar. Simón e máis os que estaban con el fórono seguindo e, cando o atoparon, dixéronlle:

—Todos te andan a buscar.

El respondeulles:

—Vaiamos a outro sitio, ás aldeas veciñas, para que tamén alí se predique, pois para isto vin.

E marchou e ía predicando nas sinagogas por toda Galilea e botando fóra os demos.