29 decembro, 2018

Tempo de Nadal: 2ª semana



30 de decembro: domingo dentro da Oitava de Nadal. Festa da Sagrada Familia

Evanxeo: Lc 2, 41-52

Polas festas da Pascua o pai e a nai de Xesús ían todos os anos a Xerusalén. E así, cando o neno tivo doce anos, subiron á festa, conforme a tradición. Pasados aqueles días, cando eles volvían para a casa, o neno Xesús quedou en Xerusalén, sen que seus pais se decatasen. Coidando que iría na caravana de xente, fixeron unha xornada de camiño; entón buscárono entre parentes e xente coñecida. Pero, como non deron con el, volveron a Xerusalén para o buscar. E resulta que, ao cabo de tres días, atopárono no templo, sentado no medio dos doutores e dialogando con eles. Todos os que o escoitaban estaban asombrados do seu talento e das súas contestacións. Ao velo, os seus pais quedaron impresionados, e díxolle súa nai:
—Meu fillo, ¿cómo te portaches así connosco? Mira que teu pai e máis eu andamos cheos de angustia na túa procura.
El respondeu:
—E logo por que me buscades? ¿Seica non sabiades que eu teño que estar na casa do meu Pai?
Pero nin o seu pai nin a súa nai entenderon a resposta. Baixou con eles a Nazaré e vivía baixo a súa autoridade. A nai conservaba todas estas cousas no seu corazón. Xesús medraba en estatura, en sabedoría e en graza diante de Deus e máis da xente.

23 decembro, 2018

Tempo de Nadal: 1ª semana



TEMPO DE NADAL


Xa o 24 de decembro empeza o tempo do Nadal, que durará ata o domingo do Bautismo do Señor.

O Nadal é un tempo frío e chuvioso normalmente nas nosas latitudes, pero ao mesmo tempo cálido, que envolvemos en sinais de tenrura, de ledicia e de festa: luces, ceas e xantares, compras, regalos, relacións coa familia e con xente amiga. Un tempo no que, no medio de todo isto, hai bastante superficialidade, bastante insatisfacción, bastante baleiro, porque frecuentemente nos quedamos a medio camiño, non imos ao fondo das cousas, das vidas.

O cristianismo achegouse á festa pagá do Sol --que está na base da nosa festa do Nadal-- ofrecendo unha fe, un convencemento fondo: os homes e mulleres que imos poboando o mundo non estamos sos, non estamos tampouco ao libre dispor dunhas forzas escuras, nin dun fatídico destino. Todos, todas nós somos persoas acompañadas. Somos persoas habitadas por un misterio de luz e de amor, que nos dá orixe e que camiña ao noso lado, dentro de cada un, de cada unha de nós, invitándonos a entrar nunha dinámica de unidade solidaria, onde todos, todas, atoparemos a nosa máis limpa identidade, a nosa paz. Un misterio de luz e de amor que podemos percibir, nomear coa palabra que máis nos praza, e que sempre se nos ofrece para unha relación misteriosa e fecunda. Todo isto, iso si, vivido nas ás da inseguridade, da fe, desde o respecto máis profundo polo que somos os seres humanos, sen xogar para nada coas nosas nudeces, cos nosos medos, coas nosas aspiracións.

Deus é amor. Deus é presenza. Deus éncheo todo. Deus é carne, é materia, é historia. Deus é ser humano e natureza. Deus ofrécesenos en todo. Deus é amigo. Deus anuncia solidariedades fondas. En Deus vivimos e existimos.

O Nadal vainos permitir entrar neste mundo. Faino con relatos, con escenas moi sinxelas, moi familiares, recubertas, se cadra, por unha nube de fantasía que non intenta sobar o misterio, senón poñernos humildemente ás súas portas, para que o percibamos con inocencia. Algo delicado, que podemos estragar co noso afán de querer razoar e dominar todos os bordes dese misterio de Deus, que, ao tempo, é o misterio dos seres humanos.

22 decembro, 2018

Felicitación de Nadal


FELIZ E XUSTO NADAL DESDE O MUNDO RURAL


Que os nosos rexos e ben enraizados carballos
nos leven a enraizarnos no Deus da vida
e a facernos nel persoas consistentes e ousadas.

Coa fortaleza de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que as abondosas augas das nosas fontes, regos, regatos, regueiros e ríos
nos conduzan ata o ollo de todas as fontes
para ir matando pacientemente as nosas infindas sedes.

Coas augas de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que as nosas terras produtoras de moitos, bos e variados froitos
nos animen para sermos persoas produtivas,
abundantes en toda clase de ben, de bondade e de xustiza.

Co vigor de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que o sol que cada día nos aluma, sen fallar á cita
nos invada coa súa luz clarificadora,
e alume os nosos pasos cara á inocencia máis fonda, humilde e liberadora.

Coa luz de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que os ventos que nos envolven de forma incómoda ou agarimosa
nos afagan a deixarnos levar polo vento de todos os ventos,
polo materno espírito de Deus, que sopra onde, cando e como quere.

Co alento de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que as nebras e nubrados que tantas veces nos pechan os horizontes
nos axuden a ollar con respecto e admiración o misterio de Deus,
o misterio da vida, agochado en nós, nas entrañas de todo o creado.

Coa ollada de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que as nosas duras xeadas, neves e invernías
nos fagan sensibles ante a intemperie de tantísima xente
impedida de vivir con dignidade, con teito, traballo e paz.

Coa tenrura de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que as nosas festas, magostos, romaxes e romarías
nos envolvan na ledicia popular da xente unida
e nos encamiñen cara a gran Romaxe da creación liberada.

Coa ledicia de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que cada herba ou floriña, area ou aruxo, folla ou pinga
que constrúen as marabillosas paisaxes que nos rodean
nos leven a descubrir o valor primeiro de todo o pobre, humilde e pequeno.

Coa pobreza de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.
Que os nenos e nenas, mozos e mozas, homes e mulleres
que enchemos e humanizamos esta preciosa paisaxe galega
descubramos e gocemos a graza de sermos irmás, irmáns.

Coas apertas de Xesús, nacido en Belén para o noso ben.



Manuel Regal Ledo


19 decembro, 2018

Tempo de Advento: 4ª semana


23 de decembro: domingo 4º de Advento

Evanxeo: Lc 1, 39-45

Naqueles mesmos días saíu María con moita présa camiño da montaña a unha vila de Xudea. Entrou na casa de Zacarías e saudou a Sabela. E, en oíndo Sabela o saúdo de María, o neno brincoulle no ventre. Entón, chea do Espírito Santo, exclamou Sabela a grandes voces:
—Bendita ti entre as mulleres e bendito o froito do teu ventre. ¿Quen son eu para que me visite a nai do meu Señor? Pois, ao que chegou o teu saúdo aos meus oídos, a criatura brincou de alegría no meu ventre. Ditosa ti, que criches que se cumpriría canto che anunciaron de parte do Señor!

18 decembro, 2018

3º Encontro: 26 de xaneiro de 2019



Lecturas:

Texto base:

Repensar la Cristología. Andrés Torres Queiruga. Ed. Verbo Divino 1995

Textos complementarios:

Síntese do anterior, preparado para a Escola de Espiritualidade por María del Carmen Leirós de la Peña (Mencha).


3º encontro: 26 de xaneiro de 2019
Cap.8 O que Cristo significa para os homes e mulleres de hoxe  (páx. 261-298)

Cuestións para axudar a centrarse no máis importante do texto e ver de comprendelo:

  • Como era a túa imaxe de Xesús e que cambios notas nela hoxe?
  • Que datos, experiencias, dificultades te fixeron cambiar?
  • Que che din expresións como “baixou do ceo”, “Deus fíxose home”, “subiu ao ceo”?
  • Como falas con Xesús? É un recordo ou unha persoa real?
  • Distingues entre Deus e Xesús cando oras?


Obradoiro de Espiritualidade 3


PENSAR E VIVIR A XESÚS HOXE

Textos bíblicos:

Mt 3, 13-17: recolle unha experiencia fundamental de Xesús: sentirse totalmente fillo de Deus. Fillos/as no fillo.
Lc 4, 1-13: conflitos que Xesús viviu no seu proceso de maduración como crente en Deus.

Xn 16, 4b-15: as primeiras comunidades cristiás, o mesmo Xesús é consciente de que o Espírito ten moito que nos dicir, moito que desenvolver, moito que afondar.

Para entrar en contacto coa túa experiencia de vida.

1.- Ser fillas ou fillos no Fillo. Vivir a experiencia de sermos fillos e fillas ao estilo de Xesús, no Fillo, desenvolvendo en nós as mesmas identidades que Xesús viviu. É un ideal cristián. Como o estamos vivindo?
 

2.- Seguir a Xesús por simple imitación ou copia, ou seguilo desenvolvendo en nós os dinamismos fundamentais que marcaron a súa existencia, pero nos contextos culturais de hoxe? 

3.- A nosa relación persoal con Xesús, como a levamos a cabo? É unha idea, unha especie de fantasma (Mc 6,49), unha persoa real coa que tratamos, coa que compartimos ata o máis íntimo, a quen amamos, aínda que a súa presenza sexa unha presenza no Espírito, espiritual?


Tempo de oración
  • Busca e crea un espazo, un momento, un tempo axeitado (15-20´)
  • Toma conciencia de que Deus está en ti, de que ti estás en Deus.
  • Le algún dos textos sinalados arriba ou Mt 6, 5-14 sobre a oración.
  • Vaite concentrando naquel xesto, naquela palabra de Xesús, que máis che chegou. Somérxete nela, deixa que te colla enteiramente. Cala, adora, ofrécete a fondo, para poder vivir logo algo coma Xesús.
  • Acaba dándolle grazas a Deus pola súa atención neste tempo. Anímate a pasar o día empuxada polo alento de Xesús acollido na oración.

Celebración do Advento



Celebración do Advento


Sentido e forma da celebración:

Imos facer unha celebración do Advento. Unha celebración que nos dispoña cara ao Nadal, unha celebración que nos faga servidores e receptores dos dons do Nadal, das grazas do Nadal.
Ímolo facer dunha forma sinxela, en catro tempos e unha conclusión. En cada tempo iremos presentando e colocando unha das catro figuras que tradicionalmente compoñen o Belén: burro, vaca, Xosé, María. Cada un destes momentos vai acompañado dunha canción, da lectura dalgún texto, dun tempo de silencio, dalgunha comunicación por parte da xente. Todo moi sinxelo, invitando á interiorización, á vida.


Canto de entrada

PREPAREMOS OS CAMIÑOS
ESTÁ PRETO O SALVADOR
E VAIAMOS CAMIÑANDO
AO ENCONTRO DO SEÑOR (bis)

Monitor

Imos ao encontro do Señor. Pero o noso Señor adiántase; é el o que vén primeiro ao noso encontro. De moitas maneiras. A cada persoa, a cada un de nós, a cada unha de nós sairanos ao encontro sabe Deus con que formas concretas nestes días, neste Nadal. Imos contemplar algunhas, por se acaso nelas se asoma á nosa vida regalándonos, invitándonos, provocándonos.

2º Encontro 2018 / 2019



Oramos co corpo, cos signos, coas palabras, co silencio, in puritate cordis.

1.- De pé. Sen papel ningún. Acollámonos a nós mesm@s. Acollamos á xente que nos rodea dándonos as mans. Saibámonos acollidos por Deus.

Posiblemente nos apeteza cantar algo:

TÉNDEME A TÚA MAN,
QUE A MIÑA ESTÁ PRESTA
TEÑO LUME NO FOGAR.

TÉNDEME A TÚA MAN,
QUE A MIÑA ESTÁ PRESTA
NON ME FAGAS ESPERAR.

2.- Sentamos e lemos: Mt 11,25-26

Nunha ocasión orou Xesús desta maneira:
—Bendito sexas, meu Pai, Señor o ceo e máis da terra, porque lles escondiches estas cousas á xente sabia e entendida e llas revelaches á xente humilde. Si, meu Pai, bendito sexas por che agradar iso así.

13 decembro, 2018

Tempo de Advento: 3ª semana


16 de decembro: domingo 3º de Advento

Evanxeo: Lc 3,10-18

(Cando Xoán Bautista percorría todo a rexión do Xordán, pregoando un bautismo de conversión), a xente preguntáballe:
—¿E logo, que temos que facer?
El respondíalles:
—Quen teña dúas túnicas, que comparta con quen non teña ningunha, e que fago o mesmo quen teña comida.
Foron tamén uns recadadores de impostos a se bautizar, e preguntáronlle:
—Mestre, ¿qué temos que facer?
El contestoulles:
—Non esixades máis do que vos teñen disposto.
Tamén uns soldados lle preguntaron:
—E nós, ¿qué temos que facer?
El contestoulles:
—Non vos aproveitedes de ninguén con denuncias falsas, e contentádevos coas vosas pagas.
Como o pobo estaba esperando polo Mesías, empezaba a pensar se acaso non o sería Xoán; pero el declarou diante de todo o mundo:
—Eu bautízovos con auga, pero está a chegar o que é máis forte ca min, e a quen eu non son digno de lle desatar os amallós do seu calzado. El havos bautizar con Espírito Santo e lume. Porque trae a forcada na man, para limpar a súa eira, recoller na hucha o seu trigo e queimar a palla no lume que nunca amortece.
Con esta e outras moitas exhortacións anunciáballe a Boa nova á xente.

05 decembro, 2018

Tempo de Advento: 2ª semana


9 de decembro: domingo 2º de Advento

Evanxeo: Lc 3, 1-6

No ano quince do imperio do emperador Tiberio César, sendo Poncio Pilato gobernador de Xudea e Herodes tetrarca de Galilea, e o seu irmán Filipo, tetrarca de Iturea e máis da Traconítide, e Lisanio, tetrarca de Abilene; baixo o pontificado de Anás e Caifás, chegoulle a palabra de Deus a Xoán, fillo de Zacarías, no deserto. E percorreu toda a rexión do Xordán, pregoando un bautismo de conversión, para o perdón dos pecados, conforme está escrito no libro do profeta Isaías:

“Unha voz clama no deserto: Preparade o camiño do Señor, achanzade os seus vieiros; toda barranqueira se cubrirá, todo monte e outeiro se rebaixará, os camiños tortos hanse endereitar e os escabrosos hanse achanzar. E todo o mundo verá a salvación de Deus.

01 decembro, 2018



TEMPO DE ADVENTO

Advento, o tempo da chegada, das chegadas de Deus. Chegadas do pasado, que rememoramos e celebramos, porque sosteñen a nosa esperanza; chegadas do presente, ás que se nos pide estar moi atent@s, para non desaproveitar a súa forza de vida, a súa oferta; chegadas do futuro, máis o menos preto, coas que Deus mesmo está comprometido, e para as que a nós se nos pide fe e tamén compromiso.

Deus vén. O seu é vir sempre. Non fai falla que llo pidamos. O seu é vir sempre co pan debaixo do brazo, coa vida debaixo do brazo, coa boa ventura debaixo do brazo. De nós depende pechar ou abrir portas, pechar ou abrir soños, pechar ou abrir cambios, pechar ou abrir vida. Certo que á xente de aldea sempre nos gustou abrirlle a quen peta a nosa porta, facelo pasar, invitalo a algo ao quente da cociña. E así pode ser con Deus.

Vivir o Advento cos pés e co corazón na terra; todo o que fagamos ou deixemos de facer estará asentado nas vidas de cada día, coa xente coa que formamos familia, comunidade, pobo; vidas de cada día repletas de fraxilidades. Vivilo tamén cos pés e co corazón no medio da xente máis desposuída, pois ese é o espazo especialmente escollido por Deus para os encontros con el.

O Evanxeo de cada día vai debullando para nós a riqueza que Deus nos ofrece na palabra e nos feitos de Xesús. Cousas moi simples e moi fondas, que chegan aos nosos corazóns, ás nosas vidas dando paz, alento, esperanza.

23 novembro, 2018

Obradoiro de Espiritualidade 2


PENSAR E VIVIR A XESÚS HOXE

Textos bíblicos:

Mc 1, 21-29: A autoridade coa que Xesús falaba e actuaba causaba admiración.
Mc 8, 27-38: E vós, ¿quen dicides que son eu? Cómo o mesmo Xesús se explica a si mesmo.
Xn 1, 1-18: Prólogo do Evanxeo de Xoán, que amosa xa unha comprensión de Xesús moi madurada desde a reflexión e a vida dalgunhas comunidades cristiás.

Para entrar en contacto coa túa experiencia de vida.
  1. En situacións de crise e transformación da Igrexa sempre se insistiu na necesidade de “volver a Xesús”. ¿Qué significa vitalmente para ti “volver a Xesús”?
  2. Sinala algún aspecto do proxecto e do comportamento crente de Xesús, que neste momento che resulta especialmente atraínte ou especialmente difícil de asumir.
  3. Os primeiros grupos cristiáns foron descubrindo e foron experimentando en comunidade quen era Xesús, que significaba para as súas vidas e para o conxunto da realidade social. ¿Cómo lle estás dando saída a esta necesidade de avanzar no descubrimento de Xesús en comunidade? ¿Sentes necesidade de dar algúns pasos por aí? ¿Qué pasos poderías dar?

Tempo de oración
  • Busca e crea un espazo, un momento, un tempo axeitado (15-20´)
  • Toma conciencia de que Deus está en ti, de que ti estás en Deus.
  • Le algún dos textos sinalados arriba ou Mt 6, 5-14 sobre a oración.
  • Vaite concentrando naquel xesto, naquela palabra de Xesús, que máis che chegou. Somérxete nela, deixa que te colla enteiramente. Cala, adora, ofrécete a fondo, para poder vivir logo algo coma Xesús.
  • Acaba dándolle grazas a Deus pola súa atención neste tempo. Anímate a pasar o día empuxada polo alento de Xesús acollido na oración.

Obradoiro de Espiritualidade 1


PENSAR E VIVIR A XESÚS HOXE


Esta mañá viamos como a comunidade cristiá desde o primeiro momento foi facendo o descubrimento da riqueza enorme de Xesús como ser humano e como fillo de Deus. Este camiño de descubrimento segue aberto na cristoloxía actual.
Tamén cada un, cada unha de nós facemos o noso camiño singular neste descubrimento que nunca podemos dar por acabado.

Tendo isto en conta:

  • Que, quen foi sendo Xesús para ti ao longo da túa vida? Describe brevemente este proceso persoal teu.
  • Recordas algún momento ou circunstancia na que tiveches algunha experiencia máis intensa, na que caíches na conta dalgunha dimensión nova para ti de Xesús?
  • Coñecemos ben esta pregunta que Xesús nunha ocasión lles fixo ás persoas que o acompañaban de cerca: “E vós, ¿quén dicides que son eu?” (Mc 8,29). ¿Quen son eu para ti? ¿Que resposta lle darías ti a Xesús desde a realidade da túa vida? Resume a resposta nunha frase curta, nunha soa palabra, nun símbolo…

1º Encontro 2018 / 2019



Aprendendo a orar na escola de Xesús


1.- Lectura de Mt 6, 5-8
  • Poñernos no centro da oración nós, e non Deus.
  • Excedernos en palabras, cando Deus xa sabe o que precisamos.


2.-Entramos no segredo de Deus
  • Facemos o sinal da cruz, no nome do Pai, do Fillo e do Espírito Santo.
  • Poñémonos en silencio e quietude ante Deus, co corpo, coa mente, cos sentimentos, con todo o noso ser.
  • Cantamos:

COMO CHE CANTAREI, MEU DEUS, COMO CHE CANTAREI?COMO CHE CANTAREI, MEU DEUS, TAN POUCA COUSA EU SON.

do 10 de novembro de 2018 ao 15 de decembro de 2018



Lecturas:

Texto base:

Repensar la Cristología. Andrés Torres Queiruga. Ed. Verbo Divino 1995

Textos complementarios:

Síntese do anterior, preparado para a Escola de Espiritualidade por María del Carmen Leirós de la Peña (Mencha).


1º encontro: 10 de novembro do 2018
Cap.7 A Cristoloxía despois do Vaticano II  (páx. 215-257)

2º encontro: 15 de decembro do 2018
Cap.6 Xesús, home verdadeiro  (páx. 179-213)

Cuestións para axudar a centrarse no máis importante do texto e ver de comprendelo:

  • Como poderías explicar a diferenza entre unha cristoloxía desde arriba e desde fóra, e unha cristoloxía desde abaixo e desde dentro?
  • Que implicou para Xesús ser un home “coma un home normal” (Flp 2,7)? Sinala algúns aspectos desta realidade.
  • As persoas que acompañaban a Xesús de cerca vírono como un home normal e na profundidade da súa humanidade descubriron algo que os desbordaba, ata chegar a recoñecelo como fillo de Deus. Entendemos isto? Podemos explicalo coas nosas palabras?
  • Fíxate nas ideas do apartado “Algunas líneas comunes”. (páx. 243-249).



Tempo Ordinario: 34ª semana


25 de novembro: domingo 34 do Tempo Ordinario
Solemnidade de Xesús Cristo rei do universo.

Evanxeo: Xn 18, 33b-37

Cando Xesús estaba sendo xulgado por Pilato, entrou este outra vez no pretorio, chamou por Xesús e preguntoulle:
--¿Es ti o rei dos xudeus?
Xesús respondeu:
--¿Dis iso pola túa conta ou dixéroncho outros de min?
Pilato replicou:
--¿E logo son eu xudeu? A túa xente e os sumos sacerdotes entregáronte a min, ¿qué fixeches?
Xesús contestoulle:
--O meu reino non é deste mundo. Se deste mundo fose, os meus oficiais loitarían para que ninguén me entregase aos xudeus; pero o meu reino non é de aquí.
Díxolle entón Pilato:
--¿Logo ti es rei?
Xesús respondeu:
--Tal como o estás dicindo, eu son rei; para iso nacín e para iso vin ao mundo, para dar testemuño da verdade; todo o que está aberto á verdade escoita a miña voz.

16 novembro, 2018

Tempo Ordinario: 33ª semana


18 de novembro: domingo 33 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 13, 24-32

Nunha ocasión díxolles Xesús ás persoas que o acompañaban de cerca:
--Naqueles días, pasada xa a gran angustia, o sol hase escurecer, a lúa deixará de alumar, as estrelas caerán do ceo, os astros do ceo abalarán. Entón verán vir o Fillo do Home sobre as nubes con grande poder e gloria. E mandará os anxos para reuniren toda a xente escollida desde un extremo do mundo ata o outro extremo.
Aprendede da comparanza da figueira. Cando lle saen os gromos e bota a folla, comprendedes que o verán está a chegar; pois cando vexades que pasan estas cousas, sabede que el xa está pretiño, á porta. Asegúrovos que non pasará esta xeración sen que antes suceda todo isto. O ceo e máis a terra pasarán, pero as miñas palabras non pasarán. En canto ao día e máis a hora, ninguén o sabe, nin os anxos do ceo, nin o Fillo; soamente o sabe o Pai.

08 novembro, 2018

Tempo Ordinario: 32ª semana


11 de novembro: domingo 32 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 12, 38-44

Nunha ocasión Xesús instruía as persoas que andaban preto del dicindo:
--Coidado cos letrados! Gustan moito de se pasearen con vestidos fachendosos e que lles fagan reverencias polas rúas; buscan os primeiros postos nas sinagogas e máis nos banquetes e acábanlles cos bens ás viúvas, facéndose os piadosos. Pero serán xulgados como lles cómpre.
Sentado fronte por fronte da sala do tesouro, ollaba para a xente que botaba cartos no peto. E moita xente rica botaba con abundancia. E nisto viu unha viúva pobriña que botaba uns céntimos, unha miseria coma quen di. Entón chamou a xente que andaba canda el e díxolles:
--Asegúrovos que esa pobre viúva botou máis ca ninguén, porque as demais persoas botaron do que lles sobraba, pero ela, na súa pobreza, botou o que tiña para vivir.

01 novembro, 2018

Tempo Ordinario: 31ª semana


4 de novembro: domingo 31 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 12, 28b-34

Unha vez un letrado achegouse a Xesús e preguntoulle:
--¿Qué mandamento é o primeiro de todos?
Xesús respondeulle:
--O primeiro é: “Escoita, Israel: o Señor, noso Deus, é o único Señor, e amarás o Señor, o teu Deus, con todo o teu corazón, con toda a túa alma, con todo o teu entendemento e con todo o teu ser.” O segundo é: “Amarás o teu próximo coma a ti mesmo.” Non hai mandamentos máis importantes ca estes.
O letrado replicou:
--Moi ben, Mestre, estás no certo cando dis que o Señor é único e non hai outro fóra del; e que amalo con todo o corazón, con todo o entendemento e con todo o ser, e o próximo coma a un mesmo é máis importante do que todos os sacrificios e holocaustos.
Xesús, vendo que respondera con moito tino, díxolle:
--Non estás lonxe do reino de Deus.
E ninguén se atreveu a facerlle máis preguntas.

25 outubro, 2018

Tempo Ordinario: 30ª semana


28 de outubro: domingo 30 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 10, 46-52

Nunha ocasión, cando Xesús saía de Iericó coas persoas que o seguían máis de cerca e outra moita xente, Bartimeo, o fillo de Timeo, un mendigo cego, estaba sentado a carón do camiño pedindo. Oíndo que pasaba Xesús o Nazareno, empezou a berrar:
--Xesús, Fillo de David, ten piedade de min!
Moitos mandábano calar, pero el berraba aínda máis alto:
--Fillo de David, ten piedade de min!
Xesús detívose e dixo:
--Chamádeo.
E chamaron polo cego, dicíndolle:
--Veña, érguete, que te chama!
El soltou o manto e foi dando brincos ata onde estaba Xesús. Este preguntoulle:
--¿Que queres que che faga?
O cego respondeu:
--Mestre, que volva ver.
Xesús díxolle:
--Anda, salvoute a túa fe.
E no instante comezou a ver e seguiuno polo camiño.

18 outubro, 2018

Tempo Ordinario (B): 29ª semana


21 de outubro: domingo 29ª do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 10, 35-45

Nunha ocasión achegáronse a Xesús os fillos de Zebedeo, Santiago e máis Xoán, e dixéronlle:
--Mestre, nós queriamos que nos fixeses o que che imos pedir.
El preguntou:
--E logo, ¿qué é o que queredes que vos faga?
Contestáronlle:
--Concédenos que na túa gloria sentemos un á túa dereita e outra á túa esquerda.
Respondeulles Xesús:
--Vós non sabedes ben o que pedides. ¿Sodes capaces de beber o cáliz que eu teño que beber e de recibir o bautismo que eu teño que recibir?
Respondéronlle:
--Somos.
Xesús replicou:
--O cáliz que teño que beber si que o beberedes, e tamén recibiredes o bautismo que eu teño que recibir, pero o sentardes á miña dereita ou á miña esquerda iso non depende de min o concedelo, senón que é para quen está reservado.
Ao escoitaren isto, os outros dez anoxáronse con Santiago e con Xoán. Entón Xesús chamounos e díxolles:
--Xa sabedes que os xefes dos pobos os tiranizan e que os poderosos os asoballan. Pero entre vós non pode ser así: quen queira ser imporante entre vós, que sexa o voso servidor, e quen queira ter o primeiro posto entre vós, que se faga escravo de todos; que o Fillo do Home non veu para ser servido, senón para servir e a entregar a súa vida en rescate por toda a xente.

14 outubro, 2018

Compartindo inquedanzas


Queridas compañeiras e compañeiros, amigas e amigos:

Logo vai facer un ano que asumín o traballo de ofrecer uns materiais ao redor do evanxeo de cada día. En concreto tratouse de ofrecer o texto do evanxeo, unha meditación ou comentario, unha pregaria e algunha suxestión cara á acción derivada dese mesmo evanxeo. Fun facendo ese traballo o mellor que souben e puiden. Alegroume ver que puido axudar algo a que algunhas persoas se vinculasen máis á persoa e á boa nova de Xesús. Houbo algunha xente que así mo transmitiu. Deus sexa bendito!

Logo se vai acabar o ciclo B e pasaremos ao ciclo C; isto para os domingos. Para o diario sabedes que hai dous ciclos para a primeira lectura, pero o evanxeo repítese ano tras ano.

Pois ben, pensando xa en empezar co ciclo C no comezo do Advento, gustaríame que, con toda liberdade, me dixésedes que vos pareceu este traballo, se vos valeu de algo, se se pode mellorar, e en que, que seguro que si, se cabería introducir algún outro tipo de material que eu non contemplase, se é moi longo, moi curto... Todo o que se vos veña á cabeza; despois xa veríamos, claro, que é o que se podería facer ou non, o que eu mesmo podería facer ou non.

Para facer esta avaliación do ata agora feito, podiamos ir peza por peza:
- Evanxeo, sobre todo con ese intento de buscar unha versión inclusiva de xénero.
- Na meditación que case sempre colleu máis o aire de pequeno comentario.
- Na oración, que recoñezo que era algo que saía máis de min e para min, e que igual sería ben facela pensando máis na xente, non sei.
- Na acción, onde é difícil suxerir cousas moi concretas, porque iso ten que ser cousa de cada quen; limiteime a abrir algún campo onde se podería facer algo en relación co Evanxeo.

Agradeceríavos que me mandásedes as vosas suxestións con tempo abondo para poder aproveitalas para o plan do traballo que empezará co Advento. (nota ao pé)

Tamén vos quero dicir que, aparte dos tres libros xa publicados en SEPT con materiais para os domingos e festas dos tres ciclos litúrxicos, teño unha “colección” nova dos tres ciclos, tamén con materiais diversos, que se foron publicando no blog da Escola de Espiritualidade. Eu téñoos completos e podería mandarvos este ano o correspondente ao ciclo C, que é o que toca. Pero igual sería multiplicar palabras. De calquera xeito, se alguén o quere ter, que mo diga e mándollo por correo electrónico.

Graciñas por adiantado. Que entre todas e todos sexamos capaces de ir facendo boa sementeira evanxélica nesta nosa Terra, e en calquera parte do mundo onde as tarefas nos leven. Apertas agarimosas.

Manuel Regal Ledo

NOTA: Aquelas suxestións ou observacións que querades aportar podedes facelo no apartado Publicar un comentario e que aparece ao pé desta publicación. Grazas


11 outubro, 2018

Tempo Ordinario: 28ª semana


14 de outubro: domingo 28 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 10, 17-30

Nunha ocasión, cando Xesús ía poñerse en camiño, chegou un a correr, axeonllouse diante del e preguntoulle:
--Mestre bo, ¿qué teño que facer para acadar a vida eterna?
Xesús respondeulle:
--¿E por que dis que son bo? Ninguén é bo, fóra de Deus. Xa sabes os mandamentos: Non mates, non cometas adulterio, non roubes, non deas falso testemuño, non estafes, honra o teu pai e a túa nai.
El respondeu:
--Mestre, todas esas cousas gardeinas dende a miña mocidade.
Entón Xesús pousou nel a súa ollada chea de cariño e engadiu:
--Aínda che falta unha cousa: vai, vende todo o que tes e repárteo entre os pobres, e terás un tesouro no ceo. Despois ven e sígueme.
Ante estas palabras mudóuselle o rostro e marchou desconsolado, pois tiña moitos bens.
Xesús, mirando todo arredor, díxolles ás persoas do seu grupo máis próximo:
--Que difícil lle vai ser á xente rica entrar no reino de Deus!
E as persoas que o acompañaban ficaron moi sorprendidas por estas palabras. Pero Xesús volveu insistir:
--Fillos, fillas, que difícil é entrar no reino de Deus! É máis doado para un camelo pasar polo ollo dunha agulla, do que para unha persoa rica entrar no reino de Deus.
As persoas que o acompañaban, moi asombradas, comentaban entre si:
--Entón, ¿quen se vai poder salvar?
Xesús, mirando para elas fixamente, dixo:
--Si, para a xente é imposible, pero non para Deus; pois todo é posible para Deus.
Colle Pedro e di:
--Pois nós deixámolo todo e seguímoste.
Dixo Xesús:
--Tende por seguro que non hai ninguén que deixe casa, ou irmáns ou irmás, ou nai ou pai, ou fillos e fillas, ou leiras por causa miña e polo Evanxeo, que non reciba agora cen veces máis en casas, irmáns, irmás, nais e fillos, con persecucións, e no mundo futuro, a vida eterna.

05 outubro, 2018

Tempo Ordinario: 27ª semana


7 de outubro: domingo 27 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 10, 2-16

Unha vez achegáronse a Xesús algúns fariseos, preguntándolle para probalo, se lle está permitido a un home repudiar a muller. El replicoulles:
--¿Qué foi o que mandou Moisés?
Respondéronlle:
--Moisés permitiu despedila, dándolle certificado de divorcio.
Díxolles Xesús:
--Tendo en conta a dureza do voso corazón escribiu Moisés para vós esa norma. Pero dende o principio da creación fíxoos home e muller. Por iso deixará o home a seu pai e máis a súa nai, unirase coa súa muller e serán os dous unha soa carne. De xeito que xa non son dous, senón unha soa carne. O que Deus uniu, que non o separe o home.
Xa na casa, as persoas que acompañaban a Xesús volvéronlle a preguntar acerca disto. El díxolles:
--O que repudia a muller e casa con outra comete adulterio contra a primeira. E se a muller abandona o marido e casa con outro, comete adulterio.

26 setembro, 2018

Tempo Ordinario: 26ª semana


30 de setembro: domingo 26 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 9, 38-43.45.47-48

Unha vez díxolle Xoán a Xesús:
--Vimos a un que botaba demos no teu nome e quixémosllo impedir, porque non é do noso grupo.
Xesús respondeulle:
--Pois non llo impidades, porque ninguén que faga milagres no meu nome fala despois mal de min. Quen non está contra nós está connosco. E quen vos dea un vaso de auga por serdes do grupo de Cristo, tende por seguro que non quedará sen recompensa. E a quen escandalice a unha destas criaturiñas miñas que cren en min, máis lle valera que lle colgasen do pescozo unha pedra de muíño e o largasen ao mar. Se a túa man te fai caer, córtaa: máis che vale entrar toco na vida que ir parar coas dúas mans ao inferno, ao lume que nunca se apaga. E, se o teu pé te fai caer, córtao; mellor será que entres coxo na vida, que ir dar cos dous pés no inferno. E, se o teu ollo te fai caer, arríncao; máis che vale entrar cego no reino de Deus e non que te boten cos dous ollos no inferno, onde o verme non morre nin o lume se apaga.