26 setembro, 2018

Tempo Ordinario: 26ª semana


30 de setembro: domingo 26 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 9, 38-43.45.47-48

Unha vez díxolle Xoán a Xesús:
--Vimos a un que botaba demos no teu nome e quixémosllo impedir, porque non é do noso grupo.
Xesús respondeulle:
--Pois non llo impidades, porque ninguén que faga milagres no meu nome fala despois mal de min. Quen non está contra nós está connosco. E quen vos dea un vaso de auga por serdes do grupo de Cristo, tende por seguro que non quedará sen recompensa. E a quen escandalice a unha destas criaturiñas miñas que cren en min, máis lle valera que lle colgasen do pescozo unha pedra de muíño e o largasen ao mar. Se a túa man te fai caer, córtaa: máis che vale entrar toco na vida que ir parar coas dúas mans ao inferno, ao lume que nunca se apaga. E, se o teu pé te fai caer, córtao; mellor será que entres coxo na vida, que ir dar cos dous pés no inferno. E, se o teu ollo te fai caer, arríncao; máis che vale entrar cego no reino de Deus e non que te boten cos dous ollos no inferno, onde o verme non morre nin o lume se apaga.

20 setembro, 2018

Tempo Ordinario: 25ª semana


23 de setembro: domingo 25 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 9, 30-37

Un día Xesús e a xente que o acompañaban de cerca índose do lugar onde estaban atravesaron a Galilea. Non quería que o soubese ninguén, pois ía instruíndo as persoas que andaban canda el. E dicíalles:
--O Fillo do Home vai ser entregado nas mans da xente; matarano, pero, despois de morto, pasados tres días, ha resucitar.
As persoas que o acompañaban non entendían o que lles dicía, pero non se atrevían a preguntarllo.
Chegaron a Cafarnaúm e, cando estaban na casa, preguntoulles:
--¿De que viñades discutindo polo camiño?
Calou todo o mundo, porque no camiño discutiran entre si sobre quen era o máis importante. Xesús sentou, chamou por todo o grupo e díxolles:
--Quen queira o primeiro posto, que ocupe o derradeiro e se converta en persoa servidora de todo o mundo.
E, collendo unha criatura, púxoa no medio do grupo e dándolle unha aperta, dixo:
--Quen acolle a unha destas criaturas no meu nome, acólleme a min; e quen me acolle a min non é a min a quen acolle, senón a aquel que me mandou.

13 setembro, 2018

Tempo Ordinario: 24ª semana


16 de setembro: domingo 24 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 8, 27-35

Unha vez ía Xesús coa xente que o acompañaba de cerca cara ás aldeas de Cesarea de Filipo e polo camiño preguntoulles:
--¿Quen di por aí que son eu?
Eles responderon:
--Algunhas persoas din que es Xoán Bautista; outras, que Elías; e outras, que algún dos profetas.
El preguntoulles a eles:
--E vós, ¿quen dicides que son?
Respondeu Simón Pedro:
--Ti es o Mesías.
E prohibiulles dicir nada a ninguén.
Entón, con toda claridade, empezou a adoutrinar o grupo que o acompañaba de cerca sobre de que era preciso que o Fillo do Home padecese moito, que o rexeitasen os anciáns, os sumos sacerdotes e máis os letrados; que o ían matar e que aos tres días había resucitar. Explicoulles isto con toda claridade. Entón Pedro colleuno á parte e empezou a rifarlle. Pero Xesús volvéndose cara ao grupo que o seguía de cerca, reprendeuno:
--Arreda de min, Satanás, que ti non te deixar guiar polos criterios de Deus, senón polos humanos.
E chamando a xente onda o seu grupo, díxolle a todo o mundo:
--Se alguén quere vir comigo, que renuncie a si mesmo, cargue coa súa cruz e que me siga. Pois quen queira poñer a salvo a súa vida, perderaa; pero quen perda a súa vida pola miña causa e pola do Evanxeo, ese poñeraa a salvo.

05 setembro, 2018

Tempo Ordinario: 23ª semana


9 de setembro: Domingo 23 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Mc 7, 31-37

Unha vez, deixando Xesús Tiro, pasou por Sidón cara ao mar de Galilea, atravesando a Decápolis. Presentáronlle un xordo que case non falaba e suplicáronlle que lle impuxese as mans. Xesús separouno da xente, meteulle os dedos nos oídos e tocoulle a lingua con cuspe. Logo, erguendo os ollos ao ceo, suspirou e dixo:
--Effetá (ou sexa “ábrete”).
E no instante abríronselle os oídos e falaba perfectamente. Logo prohibiulles contalo a ninguén; pero canto máis llelo prohibía, máis o espallaban. E a xente, totalmente abraiada, dicía:
--Que ben o fai todo! Fai que os xordos oian e que os mudos falen.