Tempo Ordinario: 8ª semana

28 de maio: Pascua de Pentecoste

1ª lectura: Feit 2, 1-11. Salmo: 103, 1ab e 24ac. 29bc-30. 31 e 34.

2ª lectura: 1Cor 12, 3b-7. 12-13.

Evanxeo: Xn 7, 37-39

Naquel día, o primeiro da semana, ao serán, estando pechadas as portas onde estaban os discípulos, por medo dos xudeus, chegou Xesús e, poñéndose no medio, díxolles:

—“Paz convosco.”

Dito isto, mostroulles as mans e mais o costado. Os discípulos alegráronse, vendo o Señor.

El díxolles outra fez:

—“Paz convosco: como o Pai me mandou a min, tamén eu vos mando a vós.”

E dito isto, alentou sobre eles e díxolles:

—“Recibido o Espírito Santo: a quen lles perdoedes os pecados, quedaranlles perdoados; a quen llelos rete3ñades, quedaranlles retidos.”.

Tempo de Pascua: 7ª semana

21 de maio: Ascensión do Señor

1ª lectura: Feit 1, 1-11. Salmo: 46, 2-3. 6-7. 8-9.

2ª lectura: Ef 1, 17-23.

Evanxeo: Mt 28, 16-20

Naquel tempo, os once discípulos foron a Galilea, ao monte onde Xesús os citara. Vendo a Xesús prostráronse perante el, aínda que algúns dubidaban.

Entón acercouse Xesús a díxolles:

—“Déuseme todo poder no ceo e mais na terra. Ide, pois, e facede discípulos meus a todos os pobos, bautizándoos no nome do Pai e do Fillo e do Espírito Santo, ensinándolles a gardar canto vos mandei. Asegúrovos que eu estarei sempre convosco ata a fin do mundo.”

Tempo de Pascua: 6ª semana

14 de maio: Domingo 6 de Pascua

1ª lectura: Feit 8, 5-8. 14-17. Salmo: 65, 1-3a. 4-5. 6-7a. 16 e 20.

2ª lectura: 1Pe 3, 15-18.

Evanxeo: Xn 14, 15-21

Nunha ocasión díxolles Xesús aos seus discípulos:

—“Se me amades, gardaredes os meus mandamentos, e eu rogareille ao Pai, e daravos outro Paráclito para que decote estea convosco: o Espírito da Verdade.

O mundo non o pode acoller, pois non o ve nin o coñece; mais vós coñecédelo, pois permanece onda vós e está en vós.

Non vos deixarei orfos; logo volvo onda vós. Un pouquiño máis e o mundo xa non me verá; pero vós habédesme ver, que eu vivo e tamén vós habedes vivir.

Naquel día coñeceredes que eu estou en meu Pai e vós en min, e eu en vós. Quen ten os meus mandamentos e os garda, ese ámame; o que me ama será amado por meu Pai e eu amareino e manifestareime a el.

Tempo de Pascua: 5ª semana

7 de maio: Domingo 5 de Pascua

1ª lectura: Feit 6, 1-7. Salmo: 32, 1-2. 4-5. 18-19.

2ª lectura: 1Pe 2, 4-9.

Evanxeo: Xn 14, 1-12

Nunha ocasión díxolles Xesús aos seus discípulos:

—“Non vos agoniedes: crede en Deus e mais crede en min. Na casa do meu Pai hai moitas moradas; doutro xeito, teríavos dito que vos ía arranxar un lugar?

E cando vaia e vos arranxe un lugar, volverei e collereivos comigo, para que, onde estea eu, esteades tamén vós. E a onde eu vou, vós ben sabedes o camiño.”

Dille Tomé:

—“Señor, se non sabemos onde vas, como imos saber o camiño?”

Xesús respondeulle:

—“Eu son o camiño, a verdade e a vida: ninguén chega onda o Pai máis ca por min. Se me coñecésedes, coñeceriades tamén a meu Pai; aínda que xa desde agora o coñecedes e o tedes visto.”

Filipe díxolle:

—“Señor, móstranos o Pai e abóndanos.”

Xesús replicoulle:

—“Pero, Filipe, levo tanto tempo convosco e aínda non me coñeces? Quen me viu a min, viu o Pai. Como dis entón: “Móstranos os Pai”?

Non cres que eu estou no Pai e o Pai en min? As palabras que eu vos digo non as falo pola miña conta; é o Pai, que permanece en min, que fai as súas obras.

Crédeme que eu estou no Pai e o Pai en min. Se non, polo menos crede por esas mesmas obras.

Con toda verdade volo aseguro: quen cre en min fará el tamén as obras que eu fago, e faraas meirandes aínda, pois estou para irme onda o Pai.”

5º Encontro curso 2022 - 2023

 

COAS FERIDAS DA MORTE, DA VIDA E DO AMOR

Llegó con tres heridas de Miguel Hernández (Cancionero y romenacero de ausencias)

Llegó con tres heridas,

la del amor,

la de la muerte,

la de la vida.

Con tres heridas viene:

a de la vida,

la del amor,

la de la muerte.

Con tres heridas yo:

la de la vida,

la de la muerte,

la del amor.

Silencio

Lectura: Evanxeo: Xn 20, 11-18.

Meditación

Volvemos atoparnos con María Magdalena. Coa súa constancia: os demais marchan, pero ela queda alí, ao pé do sepulcro. Coa súa dor: chora e chora a ausencia do Xesús querido. Coa súa busca: entra e mira, observa. Cos seus amores en ausencias: “leváronme o meu Señor, non sei onde o puxeron”. Coa súa capacidade de percibir as chamadas cando oe o seu nome. Cos súa dispoñibilidade comunitaria, renunciando á apetencia de se quedar apegadiña a Xesús.

Por todo isto, María a Magdalena é unha referencia para nós, cando buscamos ter unha experiencia de encontro con Xesús resucitado. Nunca se realizará de forma corporal, nin cos sentidos corporais; pero si se pode sentir co corazón, cos sentidos espirituais, con esa forma especial de oír, ver, gustar, tocar da que os seres humanos somos capaces cando nos deixamos levar polo Espírito de Deus. Os lugares onde hoxe podemos atoparnos co Cristo resucitado non é xa un sepulcro, senón o campo todo da vida, onde se vive e dramatiza a nosa existencia, con toda clase de circunstancias e sentimentos. Xesús está aí, á espera de nós.

Oración

Quen me dera, como a Magdalena,

amor e ansias para atoparme contigo, Xesús!

Quen me dera busca, paixón, coma a dela,

para descubrirte vivo

no traballo da vida, na loita da vida de cada día,

ben ao noso lado,

alentando os nosos esforzos por unha vida digna!

Quen me dera ser sensible coma ela

para pronunciar o teu nome con agarimo e admiración,

para seguir os teus pasos rebeldes

neste meu mundo apoucado e prepotente a un tempo!

Quen me dera sentirte dentro, alá no fondo,

conmocionando a miña vida,

converténdoa nunha humilde fervenza de gozos e de loitas,

de soños e de encontros!

Quen, senón ti, Xesús,

quen, senón o teu Espírito, Xesús!

Silencio

Compartimos algo

Abrimos mans e corazón a outra xente coas feridas da vida, da morte, do amor.

Abrimos mans e corazón sabéndonos fillas, fillos, irmáns, irmás en Deus en quen somo e vivimos as nosas vidas.