30 de novembro: Domingo 1 de Advento, ciclo B

Evanxeo: Mc 13, 33-37

Comentario:

Tempo de Advento, tempo do baleiro e parcialidade do ser humano, da historia, abertos á totalidade e plenitude de Deus. Tempo da verdade radical do ser humano, en camiño, en busca. Outra persoa, outra historia concreta, diaria, é posible no nome de Deus.

23 de novembro: Domingo 34 do tempo ordinario: Solemnidade de Cristo Rei

Evanxeo: Mt 25,31-46.

Comentario:

Ao ler esta parábola é doado que nos situemos como ante algo xa sabido, ante algo do que, polo tanto, non esperamos gran cousa. E mira que é unha parábola ben contundente esta do así chamado “xuízo final”, que unicamente nos transmite o evanxelista Mateu. Coma todas as parábolas de Xesús, esta tamén é ben suxestiva e provocadora. Cómpre achegarnos a ela con suma humildade, con ganas de conversión; os camiños que nela se nos abren son sorprendentes e lévannos ao corazón da experiencia relixiosa de Xesús, da que en principio nos sentimos amantes e seguidores.

16 de novembro: Domingo 33 do Tempo Ordinario (A)

Evanxeo: Mt 25,14-30

Comentario:

Xesús obséquianos cunha nova parábola, a parábola chamada dos talentos. Con ela fainos a invitación para vivir co gozo de sermos colaboradores de Deus. Deus precisa de nós, conta connosco. Deus precisa de nós, pero tamén a sociedade precisa de nós, tamén a comunidade cristiá precisa de nós. Nós mesmos, cada un, cada unha de nós, precisamos de nós mesmos para construír a nosa persoa en paz e ben, en gozo e liberdade, en responsabilidade, en solidariedade. É un ofrecemento e chamada á responsabilidade persoal e comunitaria: hai cousas que dependen de min, da miña comunidade; se non as facemos, algo importante se perde. Encollémonos, anulámonos e contribuímos a que outros o fagan tamén.

Pregaria eucarística a partir de textos de Díaz Castro

Manuel Regal Ledo

PAN FEITO DE LÚA, PERDÓN E BEIXO ETERNO

PREGARIA EUCARÍSTICA

A PARTIR DE TEXTOS DE DÍAZ CASTRO

(As palabras, frases ou parágrafos en cursiva están tomadas ao pé da letra dos poemas de Días Castro, ás veces lixeiramente modificadas para adaptalas ás esixencias da pregaria. Noutros casos, sen empregar as súas mesmas palabras, seguimos as súas ideas e sentimentos)

Do 25 de outubro ao 13 de decembro de 2014

Texto base:




ANDRÉS TORRES QUEIRUGA

Repensar la Cristología
Verbo Divino, 1995 (1ª ed.)

Cap. 7: A Cristoloxía despois do Vaticano II
Cap. 6: Xesús, home verdadeiro

Primer encontro do curso 2014/2015

Signo: o noso propio corpo.

“Ai, os xeonllos doridos a carón deste mundo,

as mans xuntas que axuntan nun intre a alma toda,

os beizos que gurgullan oracións coma fontes

na noite pecha. Copas que sangue que fumega!

9 de novembro: Domingo 32 do Tempo Ordinario (A)

Evanxeo: Mt 25,1-13

Comentario:

Esta parábola non foi contada por Xesús para nos meter medo no corpo, senón para alentar esperanzas, desexos, ansias polo encontro con Xesús, con Deus; ansias pola construción de Reino día a día, no que nós vemos e no que Deus ve, que é moito máis fondo e radical, máis fiel ao real tamén. A calquera hora, no momentos e nas circunstancias menos agardadas, aparece o noivo, é dicir, dáse a posibilidade de que algo humanamente fondo suceda en nós, diante de nós, arredor de nós, máis preto ou máis lonxe, e pode ser que nin nos decatemos, nin nos imaxinemos que ese é o momento no que Deus visita a miña vida para abastecela, para abrila a unha maior fidelidade, a unha maior solidariedade, a unha maior limpeza.