31 xullo, 2019

Tempo Ordinario: 18ª semana




 4 de agosto: Domingo 18 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Lc 12, 13-21
Unha vez díxolle a Xesús un que estaba entre a xente:
—Mestre, dille a meu irmán que reparta a herdanza comigo.
El contestoulle:
—Home, ¿quen me nomeou xuíz ou testamenteiro entre vós?
E logo díxolle á xente:
—Atención, gardádevos da cobiza, que, por moito que un teña, non por iso a súa vida depende dos seus bens.
E propúxolles unha parábola:
—As terras de certo home rico déranlle moito froito. Púxose entón a cavilar: “¿Cómo vou facer, que non teño onde meter o froito?” E dixo: “Xa o sei; vou desfacer os meus celeiros e constrúo outros máis grandes e alí meto o trigo todo e todos os meus bens. Logo direime a min mesmo: Amigo, xa tes aí reservas para moitos anos; descansa, come, bebe e a vivir!” Pero Deus díxolle: “Insensato, esta mesma noite váiseche reclamar a túa vida,  ¿para quen será todo o que xuntaches?”
Así é quen atesoura riquezas para si mesmo, pero non é rico para Deus.

23 xullo, 2019

Tempo Ordinario: 17ª semana




28 de xullo: domingo 17 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Lc 11, 1-13
Unha vez, despois de estar Xesús orando en certo lugar, un dos discípulos pediulle:
—Mestre, apréndenos a rezar, como lles aprendeu Xoán aos seus discípulos.
Respondeulles:
—Cando recedes, dicide: Pai, santificado sexa o teu nome; veña o teu Reino. Dános cada día o noso pan, e perdoa os nosos pecados, como tamén perdoamos nós a quen algo nos debe; e non nos deixes sucumbir á tentación.
Logo continuou:
—Mirade, un de vós ten un amigo, e presentádesvos na súa casa pola noite e desde fóra lle dicides: “Amigo, déixame tres bolos de pan, que  me veu un amigo de viaxe e non teño nada que lle poñer diante”. E o amigo desde dentro responde: “Non me amoles, está a porta pechada, eu e máis a miña crianza estamos na cama; non me podo erguer agora para chos dar”. Desde logo que, se non se levanta para llos dar por se tratar dun amigo, polo menos por ser teimudo, erguerase e hallos dar.
Por iso dígovos: “Pedide e recibiredes, buscade e atoparedes, petade a abrirásevos. Que quen pide, recibe; quen busca, atopa; e a quen peta, abriráselle”. Ou logo, ¿qué pai hai entre vós que, se o seu fillo lle pide un peixe, lle dá unha cobra, ou se lle pide un ovo, lle dá un alacrán? Pois se vós, sendo ruíns, ben lles sabedes dar cousas boas aos vosos fillos, canto máis  o Pai celestial dará o Espírito Santo aos que llo pidan!

16 xullo, 2019

Tempo Ordinario: 16ª semana





21 de xullo: domingo 16 do Tempo Ordinario

Evanxeo:  Lc 10, 38-42
Unha vez, indo de camiño, entrou Xesús en certa aldea e unha muller chamada Marta acolleuno na súa casa. Esta tiña unha irmá chamada María que, sentada aos pés do Señor, escoitaba as súas palabras. Marta, en troques, estaba moi apurada co labor da casa, e, achegándose a el, díxolle:
—Señor, ¿non che importa que a miña irmá me deixe a min o traballo? Dille que me bote unha man.
Pero o Señor respondeulle:
—Marta, Marta, preocúpaste e desacóugaste con tantas cousas, pero soamente unha é a necesaria. María escolleu a mellor parte e esa nunca se lle vai quitar.

10 xullo, 2019

Tempo Ordinario: 15ª semana




14 de xullo: Domingo 15 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Lc 10, 25-37
Unha vez achegouse a Xesús un xurista e preguntoulle para o poñer a proba:
—Mestre, ¿qué teño que facer para herdar a vida eterna?
El respondeulle:
—Que pon a Lei? Qué les?
Contestou o xurista:
—Amarás o Señor teu Deus con todo o teu corazón, con toda a túa alma, con toda a túa forza e con todo o teu entendemento, e o próximo coma a ti mesmo.
Xesús díxolle:
—Contestaches perfectamente; cúmpreo e vivirás.
Pero o xurista, querendo xustificarse, preguntoulle a Xesús:
—¿E quen é o meu próximo?
Xesús contestoulle:
—Nunha ocasión un home baixaba de Xerusalén a Iericó e asaltárono uns bandidos que, despois de o roubaren e mallaren nel, deixárono medio morto. Cadrou a baixar polo mesmo camiño un sacerdote, que, ao velo, deu un rodea e pasou de largo. Igual fixo un clérigo que pasaba por alí: ao chegar e velo, deu un rodeo. Pero un samaritano, que  ía de camiño polo mesmo lugar, ao velo, sentiu mágoa; e achegándose a el, curoulle as feridas con aceite e viño e vendoullas. Logo montouno na súa cabalgadura, levouno a unha pousada e coidouno. Ao outro día colleu dous denarios, deullos ao pousadeiro e díxolle: “Coida del e, cando volva, xa che pagarei o que gastes de máis”.
E ¿quen dos tres che parece que foi próximo do que caeu nas mans dos bandidos?
O xurista respondeu:
—O que practicou a misericordia con el.
Díxolle Xesús:
—Pois ti vai e fai outro tanto.

03 xullo, 2019

Tempo Ordinario: 14ª semana




7 de xullo: domingo 14 do Tempo Ordinario

Evanxeo: Lc 10, 1-12.17-20
Daquela designou o Señor a outros setenta e dous e mandounos de dous en dous por diante del a todas as vilas e aldeas a onde tiña pensado ir. Díxolles:
—A anada é ben boa, pero os xornaleiros son poucos; así que rogádelle ao dono da colleita que mande xornaleiros para a sega. Ide e sabede que vos mando coma años entre lobos. Non levedes saco, nin alforxa, nin calzado, non vos paredes a parolar con ninguén polo camiño. Cando entredes nunha casa, antes de máis nada dicide: “Paz a esta casa”. E, se alí hai xente de paz, sobre ela repousará a vosa paz; se non a hai, volverá convosco. Permanecede na  mesma casa, comendo e bebendo do que teñan, que o obreiro ten dereito ao seu xornal. Non andedes dunha casa para outra. Cando entredes nunha vida e vos acollan, comede do que vos dean, curade os enfermos que haxa e dicídelles: “Xa chega a vós o Reino de Deus”. Pero cando non vos acollan na vila na que entredes, saíde ás prazas dicindo: “Non queremos levar da vosa vila nin o po que se nos pegou aos pés. Aí vos queda. Pero sabede que xa chega o reino de Deus. Asegúrovos que o día do Xuízo será máis doado de levar para Sodoma do que para aquela vila.
Cando volveron os setenta e dous dicían con moita alegría:
—Señor, aínda os demos tamén se nos someten no teu nome.
El contestoulles:
—Eu vía a Satanás caendo do ceo coma un raio. Porque vos dei poder para pisardes cobras e máis alacráns, e poder sobre toda forza inimiga, e nada vos fará mal. Con todo, non vos alegredes de que os espíritos se vos sometan; alegrádesvos, máis ben, de que os vosos homes estean escritos no ceo.

01 xullo, 2019

Encontro en Sobrado dos Monxes:




Sobrado, 9 de xuño de 2019


Oración da mañá / preparación para a Eucaristía

1.- Tempo de silencio interior integrador para abrirnos ao Espírito

2.- Oración no Espírito Santo

CANTO:

MANDAS O TEU ESPÍRITO (3) /
E RENOVAS O ROSTRO DA TERRA.

A miña alma bendí o Señor, meu Deus ¡que grande es!

Encontro en Sobrado dos Monxes:




Sobrado 8 de xuño de 2019


Símbolo: Imaxe de Cristo crucificado  / Imaxe-cartel dunha persoa empobrecida.

“Cinguidos, pois, os nosos lombos coa fe e a observancia das boas obras, sigamos os seus camiños, tomando por guía o Evanxeo, para que merezamos contemplar no seu reino a Aquel que nos chamou”(Pról. 21).
“Non antepoñer nada ao amor de Cristo” (R.B. 4,21)
“Reciban coma ao mesmo Cristo a todos os hóspedes que chegan ao mosteiro, pois el mesmo dirá:”fun peregrino e acolléstesme”(Mt 25-35). “Sexan acollidas con particular coidado e solicitude as persoas pobres e peregrinas, pois nelas recíbese a Cristo máis particularmente; porque á xente rica o mesmo temor que inspiran move a honrala.”  (R.B. 53, 1.15)

1.- Momento de silencio e integración en Deus fogar común.

CANTO:
DÉIXATE QUERER, DÉIXATE QUERER,
DÉIXATE QUERER POR DEUS(2)

Non poñas trabas ao teu Amigo, non teñas medo a compartir
a marabilla dunha amizade, que te sosteña no teu vivir. (bis).

Breve crónica do Encontro en Sobrado dos Monxes



VODAS DE PRATA EN SOBRADO, 7-9 de xuño de 2019
(Crónica entre o amor e o humor)

Venres 7: en Sobrado,  como cumpría
Todo empezou en Sobrado, alá polo ano 1994. Os precursores, homes e mulleres, tiveron a feliz idea de botar a andar unha escola de espiritualidade atenta aos novos tempos, aos novos criterios teolóxicos que abrían camiño, á nova xente á que as rutinas de sempre xa non lles motivaban para viviren coma persoas cristiás no século novo que xa estaba ás portas.
E alí en Sobrado, co apoio material e humano da comunidade monástica cisterciense, a cousa botouse a andar. Alí tivo a súa sede para os cinco encontros do curso e para o mesmo remate do mesmo ata o ano 2000. E alí seguimos acudindo aínda agora para pechar cada curso coa estadía de tres xornadas en Sobrado, revinculándonos coas nosas raíces, e envolvendo no ámbito oracional do mosteiro os pasos cos que cada ano imos avanzando. (A Escola tería logo a súa sede dous anos no Monte do Gozo, un ano nos Paúles de Marín, 10 anos na casa de Exercicios de Santiago, e desde o 2012 no centro de Proxecto Home tamén en Santiago.
Cadraba de seu que alí celebrásemos as nosas vodas de prata de noivas e noivos, o espírito e máis todas e todos nós. E alí nos fomos achegando o venres 7, nunha tarde semiaberta, e un chisquiño friorenta para o tempo que era. Alí estaba o mosteiro estreando os espazos da portería, reformados, e alí estaba a fachada da igrexa monacal xogando ás agachadas connosco, ou, quen sabe, tamén poñéndose guapa como tal cómpre para o que nós e moita máis xente na mesma liña celebramos. E alí estaba Carme, Maricarme, desfacéndose en atencións para que todo estivese ben e a punto, e todo o mundo se sentise cómodo e satisfeito. Fomos 48 persoas; sumáronse tres persoas Isabel, Loli, e Soedade, que estiveran na escola desde o comezo e que agora andan en andanzas  espirituais diversas con Pablo D´Ors, co monacato laico, sempre ao abeiro do mosteiro que nos viu nacer. Que boa fada as ampare (a Fada pode ser un nome fermoso para o Espírito).