25 febreiro, 2021
Tempo de Coresma: 2ª semana
18 febreiro, 2021
Tempo de Coresma: 1ª semana
15 febreiro, 2021
Tempo de Coresma
Fratelli tutti: oración 3 capítulo
“Vede que vos mando como ovellas entre lobos.
Así que sede prudentes coma as serpes
e sinxelos como as pombas” (Mt10, 16).
O don da prudencia, Xesús.
Prudencia que pide pensar e xestar,
aclarar cal é a nosa meta
e os pasos que nos permitirán chegar a ela.
O don da sinxeleza, Xesús,
para non enredarnos no que nos distraia do obxectivo,
para ir ao corazón das cousas,
ao único necesario, ao único imprescindible.
Bendito ti, Xesús,
mestre coa palabra e cos feitos,
que alumas os nosos pasos na difícil arte do amor!
Ao teu lado aprendemos
que vivimos realmente
cando saímos de nós en relación amorosa;
na medida en que nos baleiramos
para que a vida floreza ao noso redor..
Invítasnos a non ter medo
na máis grande aventura humana
que é saír diariamente de nós,
abrir o corazón,
sen recear ampliar sen medida o círculo da propia existencia.
Que o amor, só o amor,
fai posible unha amizade social
aberta a todo o mundo, sen exclusión ningunha,
nin de persoas nin de pobos.
Investir na fraxilidade!
“Coidadiño con desprezar a unha destas criaturiñas!” (Mt 18, 10)
Facernos como persoas e pobo propiedade comunal!
“Tomade e comede, isto é o meu corpo!” (Mt 26, 26).
Ao teu lado, Xesús, sempre ao teu lado,
para non xogar co amor,
para non diluílo en intimismos estériles.
Ao lado da xente máis marxinal, amigando con ela,
para atopar na crúa realidade das súas vidas
a luz e a forza imprescindible
que nos leve limpamente ao esencial: amar.
10 febreiro, 2021
Tempo Ordinario: 6ª semana
04 febreiro, 2021
Tempo Ordinario: 5ª semana
7 de febreiro: Domingo 5º do tempo ordinario
02 febreiro, 2021
Fratelli tutti: capítulo terceiro
Eu tiven un profesor que nos aconsellaba empezar a lectura do libro polo
índice: cando está ben feito, serve de orientación estupenda. Paga a pena
facelo con este capítulo da encíclica.
O principio radical é: só somos de verdade nós mesmos, se nos abrimos e, no
posible, nos entregamos aos demais.
Aos que están preto para non caer en idealismos: trato na familia, cos veciños,
cos grupos aos que pertencemos.
Aos que están lonxe na xeografía, ou apartados, necesitados na sociedade,
para non confundir amor con solidariedade de tribo: só me interesan “os meus”,
na clase social, na política, na relixión.
Fratelli tutti: fillas e
fillos do único Pai, todas as persoas humanas somos irmáns e irmás e so cremos
de verdade en Deus se cremos de verdade,
é dicir, con verdadeira fe, nos
irmáns
As necesidades das persoas non son só materiais. Están tamén: 1) o cariño,
o respecto, a compaixón co próximo so noso lado e 2) o ambiente moral, o
testemuño relixioso e a confesión explícita da fe son hoxe moi necesarios e
nada fáciles, fronte á moda, ao que loce, ao que se aplaude.
Penso que tomar como guión estas ideas e ir examinando como están presentes
e se realizan na nosa vida, pode ser unha boa “guía de lectura” para todos nós.