29 decembro, 2022

Tempo de Nadal: 2ª semana

 



1 de xaneiro: Solemnidade de Santa María nai de Deus

1ª lectura: Núm 6, 22-27. Salmo: 66, 2-3. 5. 6 e 8
2ª lectura: Gál 4, 4-7.

Evanxeo: Lc 2,16-21

Uns pastores foron ás carreiras e atoparon a María e máis a Xosé e a criatura deitada na manxadoira. Cando o viron, contaron todo o que lles dixeran do meniño, e a xente que os escoitaba quedaba pasmada do que os pastores dicían. María, pola súa parte, conservaba todas estas cousas no seu corazón. Os pastores volveron glorificando e loando a Deus por canto viran e oíran, tal como lles fora anunciado.

Aos oito días tocaba circuncidar o neno e puxéronlle de nome Xesús, tal como o chamara o anxo antes da súa concepción.

21 decembro, 2022

Tempo de Nadal


 

24-25 de decembro: O Nadal, o nacemento do Señor

Misa da noite

1ª lectura: Is 9, 1-6. Salmo: 95, 1-2a. 2b-3. 11-12. 13
2ª lectura: Tit 2, 11-14.

Evanxeo: Lc 2, 1-14.

Naqueles días, saíu un decreto do emperador Augusto, ordenando o empadroamento de todo o mundo. Foi o primeiro censo que se fixo; por entón era Quirino gobernador de Siria. E todos, en cadansúa cidade, fóronse empadroar . Tamén subiu Xosé desde a vila de Nazaré, en Galilea, ata Xudea, á vil de David chamada Belén —pois pertencía á casa e familia de David— para empadroarse con María, a súa muller,que estaba embarazada. E resultou que, estando alí, chegoulle o tempo do parto, e deu a luz o seu fillo primoxénito. Envolveuno nuns capizos e deitouno nunha manxadoria, na corte das bestas, porque dentro da pousada non había lugar para eles.

Había naquela comarca uns pastores que pasaban a noite ao descuberto vixiando o seu rabaño. Presentóuselles un anxo do Señor e a auréola do Señor envolveunos co seu resplandor. Eles levaron un gran susto.

Pero o anxo díxolles:
—Non vos asustedes, que vos veño anunciar unha boa nova: vai haber unha gran alegría para todo o pobo. Hoxe na vila de David naceuvos un Salvador, o Mesías, Señor. Este é o sinal: atoparedes nunha criatura envurullada e deitada nunha manxadoira, nunha corte.

E, de súpeto, arredor do anxo apareceu unha multitude do exército celestial, que loaba a Deus dicindo:
—Gloria a Deus no ceo e na terra paz á xente que goza do seu amor!

15 decembro, 2022

Tempo de Advento: 4ª semana

 



18 de decembro: Domingo 4º de Advento

1ª lectura: Is 7,10-14. Salmo:23, 1-2. 3-4ab. 5-6
2ª lectura: Rom1, 1-7

Evanxeo: Mt 1,18-24

O nacemento de Xesús Cristo foi así: María, a súa nai, estaba prometida a Xosé, e antes de viviren xuntos apareceu ela embarazada por obra do Espírito Santo.

Xosé, o seu prometido, home xusto, non a querendo aldraxar, decidiu repudiala secretamente. Tal era a súa resolución, cando o anxo do Señor se lle apareceu en soños, dicíndolle:
—Xosé, fillo de David, non repares en levar contigo a María, a túa prometida; que o que nela se concibiu é obra do Espírito Santo. Dará a luz un fillo e ti poñeraslle de nome Xesús, porque salvará o seu pobo de todos os seus pecados.

Todo isto aconteceu para que se cumprise o que dixera o Señor por boca do profeta:
—Mirade: a virxe concibirá e dará a luz un fillo, e poñeranlle de nome Emmanuel, que quere dicir “Deus connosco”.

Acordou Xosé do seu soño e fixo tal como lle mandara o anxo do Señor, levando consigo a sú8a prometida.

09 decembro, 2022

Tempo de Advento: 3ª semana



12 de decembro: Domingo 3º de Advento

1ª lectura: Sof 3, 14-18a. Sal Is 12, 2-6.
2ª lectura: Flp 4, 4-7

Evanxeo: Lc 3,10-18

Cando Xoán Bautista percorría todo a rexión do Xordán, pregoando un bautismo de conversión), a xente preguntáballe:
—¿E logo, que temos que facer?

El respondíalles:
—Quen teña dúas túnicas, que comparta con quen non teña ningunha, e que fago o mesmo quen teña comida.

Foron tamén uns recadadores de impostos a se bautizar, e preguntáronlle:
—Mestre, ¿qué temos que facer?

El contestoulles:
—Non esixades máis do que vos teñen disposto.

Tamén uns soldados lle preguntaron:
—E nós, ¿qué temos que facer?

El contestoulles:
—Non vos aproveitedes de ninguén con denuncias falsas, e contentádevos coas vosas pagas.

Como o pobo estaba esperando polo Mesías, empezaba a pensar se acaso non o sería Xoán; pero el declarou diante de todo o mundo:
—Eu bautízovos con auga, pero está a chegar o que é máis forte ca min, e a quen eu non son digno de lle desatar os amallós do seu calzado. El havos bautizar con Espírito Santo e lume. Porque trae a forcada na man, para limpar a súa eira, recoller na hucha o seu trigo e queimar a palla no lume que nunca amortece.

Con esta e outras moitas exhortacións anunciáballe a Boa nova á xente.

04 decembro, 2022

Traballo entre sesións (19NOV - 17DEC)


(19 de novembro - 17 de decembro)

A revelación divina na realización humana

LECTURAS:

José Luis Sicre, Introducción al Antiguo Testamento. Verbo Divino, Estella (Navarra), 13-59 (primeira edición, 1993); 3-73 (segunda edición, 2013).


Cuestións que poden ir orientando a túa lectura:

— Como reaccionas cando les ou escoitas na misa pasaxes "estrañas", coma o paso do "Mar Vermello" con tantas mortes de exipcios?

— Como explicas a Biblia cando che din que contradí a ciencia actual, por exemplo na creación do mundo en seis días, fronte a miles de millóns de anos?

— Como pode haber ideas tan distintas de Deus, algunhas terribles?

— Como compaxinar o Novo Testamento co Antigo?

— Pensa un pouco en como este lectura che pode axudar a ler a Biblia.



1º Encontro 2022 / 2023


PALABRAS NO SILENCIO. SILENCIO NAS PALABRAS

1.O símbolo bíblico da luz. De veras acollidxs por Deus, por Xesús, polo Espírito.

(Contento por nos ver xuntxs, por nos ver dispostos á escoita, das palabras vellas, das palabras novas. Con ganas de contactar coas fontes da vida, de medrar, de madurar, de medrar en paz, en solidariedade, en alegría… Toliñx por nós, preocupado por nós, por toda a creación, por todo cando sae das súas mans).

2.-Silencio para escoitar a palabra que a min me dirixe. (música de fondo)

3.CANTO:
O Señor é o meu pastor,
nada de falta.
O Señor é o meu pastor,
sempre vai comigo.
Invítasme á túa mesa,
en horas de amargura.
Ti enches a miña copa 
de xenio e tenrura.
O Señor é o meu pastor,
nada de falta.
O Señor é o meu pastor,
sempre vai comigo.
Ti sempre me acompañas
con ese amor tan teu
e vivirei por sempre
o amparo de Deus.
4. PREGARIA
Cada día erguerme soñando contigo.
Cada día descubrir a túa presenza envolvéndoo todo
(“en todo estás e ti es todo,
para min e en min mesmo moras”).
Cada día escoitar cos oídos do corazón
a túa voz oculta en tantas palabras e silencios.
Cada día saberme fillo ou filla, irmán ou irmá
dunha familia inmensa e creadora.
Cada día ampliar un pouco máis o meu corazón
ata facelo universal coma o teu.
Cada día arrimar o lombo a outros lombos
na procura dunha inmensa casa común.
Cada día saberme acollida, abrazada por ti,
integrada por ti no teu soño humanitario.
Cada día agradecerche, meu Deus,
o que cada día me ofreces vivir.

5. COMPARTIR.

6.ABRIR O CORAZÓN

CANTO: 
Escoita, irmán, 
temos moito que facer 
somos as mans de Deus.
7.EN FAMILIA SEMPRE, EN POBO SEMPRE.

Noso Pai/Nai, en quen vivimos e existimos….

02 decembro, 2022

Tempo de Advento: 2ª semana



4 de decembro: Domingo 2º de Advento

1ª lectura: Is 11, 1-10. Salmo: 71, 1-2. 7-8. 12-13. 17
2ª lectura: Rom 15, 4-9

Evanxeo: Mt 3,1-12

Naqueles días apareceu Xoán Bautista no deserto proclamando:
—Convertédevos, que xa chega o Reino dos Ceos.

El era de quen dixera o profeta Isaías:
Unha voz clama no deserto:
Preparade o camiño do Señor,
endereitade os seus vieiros.
Xoán ía vestido con pelos de camelo e cun cinguidoiro de coiro no van, e mantíñase de saltóns e mel bravo. Ía onda el xente de Xerusalén, de toda Xudea e máis da banda do Xordán. Confesaban os seus pecados e el bautizábaos no Xordán.

Como se decatara de que moitos fariseos e saduceos viñan a que os bautizase, díxolles:
—“Raza de víboras! Quen vos ensinou a fuxir do castigo que está a chegar? Dade froitos dignos dunha verdadeira conversión e non vos fagades ilusións dicindo entre vós: “Somos fillos de Abrahán”, porque vos aseguro que Deus pode sacar fillos de Abrahán mesmo destas pedras. Xa está a machada posta contra a raíz das árbores, e toda árbore que non dea froito hase cortar e botar ao lume.

Eu bautízovos con auga para que vos convertades. Pero o que vén detrás miña é máis forte ca min e nin tan sequera son digno de lle levar as sandalias. El havos bautizar co Espírito Santo e con lume. Porque trae a forcada na man, para limpar a súa eira e na hucha recoller o trigo; e ha queimar a palla nun lume que nunca se apaga”.

24 novembro, 2022

Tempo de Advento: 1ª semana



ADVENTO

Advento, o tempo da chegada, das chegadas de Deus. Chegadas do pasado, que rememoramos e celebramos, porque sosteñen a nosa esperanza; chegadas do presente, ás que se nos pide estar moi atent@s, para non desaproveitar a súa forza de vida, a súa oferta; chegadas do futuro, máis o menos preto, coas que Deus mesmo está comprometido, e para as que a nós se nos pide fe e tamén compromiso.

Deus vén. O seu é vir sempre. Non fai falla que llo pidamos. O seu é vir sempre co pan debaixo do brazo, coa vida debaixo do brazo, coa boa ventura debaixo do brazo. De nós depende pechar ou abrir portas, pechar ou abrir soños, pechar ou abrir cambios, pechar ou abrir vida. Certo que á xente de aldea sempre nos gustou abrirlle a quen peta a nosa porta, facelo pasar, invitalo a algo ao quente da cociña. E así pode ser con Deus.

Vivir o Advento cos pés e co corazón na terra; todo o que fagamos ou deixemos de facer estará asentado nas vidas de cada día, coa xente coa que formamos familia, comunidade, pobo; vidas de cada día repletas de fraxilidades. Vivilo tamén cos pés e co corazón no medio da xente máis desposuída, pois ese é o espazo especialmente escollido por Deus para os encontros con el.

O Evanxeo de cada día vai debullando para nós a riqueza que Deus nos ofrece na palabra e nos feitos de Xesús. Cousas moi simples e moi fondas, que chegan aos nosos corazóns, ás nosas vidas dando paz, alento, esperanza.


27 de novembro: 1º Domingo de Advento

1ª lectura: Is 2, 1-5. Salmo 121, 1-2. 4-5. 6-7. 8-9
2ª lectura: Rom 13, 11-14a

Evanxeo: Mt 24, 37-44

Nunha ocasión díxolles Xesús aos seus discípulos:
—Coma nos tempos de Noé, así pasará cando veña o Fillo do Home. Antes do diluvio comían, bebían e casaban ata o día que Noé entrou na arca; e de nada se decataron ata que veu o diluvio e os enguliu a todos. O mesmo pasará cando veña o Fillo do Home. Entón estarán dous homes no agro; levarán a un e deixarán o outro. Estarán dúas mulleres moendo no muíño, levarán a unha e deixarán a outra.

Vixiade, porque non sabedes nada do díia no que virá o voso Señor. Entendédeo ben: se soubese o dono da casa a que hora vai chegar o ladrón, estaría á espreita e non permitiría que lle asaltasen a casa. Así tamén: estade vós preparados, porque na hora menos pensada preséntase o Fillo do Home.

20 novembro, 2022

Tempo Ordinario: 34ª semana



20 de novembro: Solemnidade de Xesús Cristo, rei do universo

1ª lectura: 2 Sam 5, 1-3. Salmo: 121, 1-2. 4-5.
2ª lectura: Col 1, 12-20.

Evanxeo: Lc 23, 35-43

Cando Xesús estaba cravado na cruz, a xente estaba mirando e os xefes moqueábanse del dicindo:
—A outros salvounos. Pois que se salve agora a si mesmo, se é o Cristo de Deus, o elixido.

Tamén os soldados se burlaban del e achegándose ofrecíanlle vinagre, dicindo:
—Se ti es o rei dos xudeus, sálvate a ti mesmo.

E había un letreiro enriba del: “Este é o rei dos xudeus”.

Un dos bandidos que estaban crucificados insultábao tamén:
—¿Non es ti o Cristo? Pois sálvate ti e sálvanos a nós.

Pero contestoulle o outro, reprendéndoo:
—¿Seica non temes a Deus, ti que sofres a mesma condena ca el? Nós, polo menos, recibimos o que merecemos, pero este non fixo mal ningún.

E dicíalle:
—Xesús, lémbrate de min cando chegues ao teu reino.

Xesús respondeulle:
—Asegúroche que hoxe estarás comigo no paraíso.

10 novembro, 2022

Tempo Ordinario: 33ª semana


 
13 de novembro: Domingo 33º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Mal 3, 19-10a. Salmo: 97, 5-6. 7-8. 9a. 9bc.
2ª lectura: 2 Tes 3, 7-12.

Evanxeo: Lc 21, 5-19

Nunha ocasión comentaban algúns a fermosa cantería con que estaba construído o templo, e os exvotos que o adornaban. Pero Xesús díxolles:
—Todo isto que estades a contemplar, chegará o día no que todo será derruído, non quedará pedra sobre pedra.

Eles preguntáronlle:
—Mestre, dinos, ¿cando van pasar estas cousas?, ¿cal será o signo de que van suceder?

El empezoulles a dicir:
—Estade atentos, para non vos extraviar. Porque han vir moitos no meu nome dicindo: “son eu” e “está a chegar o momento”, pero non os sigades. Cando oiades falar de guerras e desordes, non vos asustedes, porque iso ten certamente que acontecer primeiro, pero aínda non será a fin.

Entón díxolles:
—Erguerase pobo contra pobo, reino contra reino; haberá grandes terremotos, pestes e fames en diversos lugares, cousas espantosas e grandes sinais no ceo. Pero antes de todo isto botaranse sobre vós, perseguíndovos; levaranvos ás sinagogas e á cadea, ante reis e gobernadores por causa miña; así teredes a oportunidade de dar testemuño. Metede ben na cabeza que non tedes que preocuparvos pola vosa defensa, que eu vos darei unha elocuencia e máis unha sabedoría que non poderán resistir parentes e amigos. mataranvos a algúns de vós e aborreceranvos todos por causa miña, e máis non perderedes nin un pelo da vosa cabeza. Coa vosa perseveranza salvaredes as vosas vidas.

04 novembro, 2022

Tempo Ordinario: 32ª semana



6 de novembro: Domingo 32º do Tempo Ordinario

1ª lectura: 2 Mac 7, 1-2. 9-14. Salmo: 16, 1. 5-6. 8b e 15.
2ª lectura: 2 Tes 2, 16—3, 5.

Evanxeo: Lc 20, 27-38

Unha vez chegaron onda Xesús algúns saduceos, eses que negan que haxa resurrección, e preguntáronlle:
—Mestre, Moisés deixou escrito: “Se lle morre a alguén seu irmán sen deixar fillos, que case coa viúva de seu irmán, para lle dar descendencia”. Pois dunha vez había sete irmáns. O primeiro casou e morreu sen fillos. Despois casou coa súa muller o segundo; e logo o terceiro, e así os sete foron casando coa viúva, e todos morreron sen deixar fillos. Ao cabo, morreu tamén a muller. Ora ben, cando resuciten, ¿de cal deles vai ser a muller, se estivo casada cos sete?

Xesús contestoulles:
—Neste mundo os homes e máis as mulleres casan entre eles. Pero as persoas que sexan dignas da vida futura e da resurrección de entre os mortos, non casarán nin eles nin elas, pois non poden morrer. Son coma anxos e son fillos de Deus por naceren na resurrección.

E que resucitan os mortos ben o deixou indicado Moisés, cando dixo do Señor no episodio da silveira: “O Deus de Abraham, o Deus de Isaac e o Deus de Xacobe”. E Deus non é un Deus de mortos, senón de vivos, para El todas as persoas están vivas.

E nisto algúns dos letrados dixéronlle:
—Ben falado, Mestre.

E xa non se atrevían a preguntarlle máis nada.

25 outubro, 2022

Tempo Ordinario: 31ª semana

 



31 de outubro: Domingo 31º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Sab 11, 22—12, 2. Salmo: 144, 1-2. 8-9. 10-11. 13cd-14.
2ª lectura: 2 Tes 1, 11—2, 2

Evanxeo: Lc 19, 1-10

Un día chegou Xesús a Iericó e pasaba atravesando a cidade. Había alí un home chamado Zaqueo, xefe dos recadadores e moi rico. Intentaba ver quen era Xesús, pero impedíallo a xente, pois el era pequeneiro. Entón botou a correr e subiu a unha figueira para velo, porque ía pasar por alí. Ao pasar Xesús por aquel lugar, levantou a vista e díxolle:
—Zaqueo, baixa de contado, que hoxe teño que parar na túa casa.

El baixou deseguida e acolleuno moi contento. Pero vendo aquilo, a xente empezou a murmurar:
—Entrou a se hospedar na casa dun pecador.

Zaqueo, posto de pé, díxolle ao Señor:
—Señor, darei a metade de todo canto teño aos pobres e, se algo roubei a alguén, devolvereille catro veces máis.

Entón Xesús dixo:
—Hoxe chegou a salvación a esta casa, pois tamén este é fillo de Abraham. Porque o Fillo do Home veu buscar e salvar o que estaba perdido.

20 outubro, 2022

Tempo Ordinario: 30ª semana

  

23 de outubro: Domingo 30º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Eclo 35, 15b-17. 20-22a. Salmo: 33, 2-3. 27-28. 29 e 23.
2ª lectura: 2 Tim 4, 6-8. 16-18.

Evanxeo: Lc 18, 9-14

Unha vez propúxolles Xesús esta parábola referíndose a algunhas persoas que créndose perfectas estaban moi seguras de si mesmas e desprezaban os demais:

Dous homes subiron ao templo a orar; un era fariseo e outro recadador de impostos. O fariseo, de pé, oraba para os seus adentros deste xeito: “Meu Deus, douche grazas porque non son ladrón, inxusto e adúltero coma os demais; nin coma ese recadador. Gardo o xaxún dúas veces por semana e pago o décimo de todo canto gaño”.

O recadador, en cambio, manténdose a distancia, non se atrevía nin a levantar os ollos ao ceo, senón que, petando no peito, dicía: “Meu Deus, ten compaixón de min, que son un pecador”.

Asegúrovos que este baixou reconciliado con Deus para a súa casa e, en cambio, o outro non. Porque calquera persoa que se teña por moito será rebaixada, e calquera que se rebaixe será enaltecida.

12 outubro, 2022

Tempo Ordinario: 29ª semana



16 de outubro: Domingo 29º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Éx 17, 8-13. Salmo: 120, 1-2. 3-4. 5-6. 7-8.
2ª lectura. 2 Tim 3, 14—4,2.

Evanxeo: Lc 18, 1-8.

Unha vez propúxolles Xesús unha parábola acerca da necesidade de orar sempre, sen cansar:
—Había nunha vila un xuíz que nin temía a Deus nin respectaba a xente. Na mesma vila había tamén unha viúva, que acudía a el dicíndolle: “Faime xustiza fronte ao meu contrario”. El durante moito tempo non lle fixo caso ningún; pero despois cavilou: “Aínda que non temo a Deus nin respecto a xente, como esta viúva me está amolando, voulle facer xustiza, para que non me siga toleando toda a vida”.

E o Señor continuou:
—Escoitade o que di un xuíz perverso. ¿E logo Deus non lles vai facer xustiza aos seus elixidos, que chaman día e noite, e non vai ter paciencia con eles? Asegúrovos que lles fará xustiza a tempo. Pero cando chegue o Fillo do home, ¿el atopará fe sobre a terra?

06 outubro, 2022

Tempo Ordinario: 28ª semana



9 de outubro: Domingo 28º do Tempo Ordinario

1ª lectura: 2 Re5, 14-17. Salmo: 97, 1. 2-3ab. 3cd-4.
2ª lectura: 2 Tim 2, 8-13.

Evanxeo: Lc 17, 11-19

Unha vez, indo Xesús camiño de Xerusalén, cando pasaba entre Samaría e Galilea, ao entrar nunha aldea, saíronlle ao paso dez leprosos. Pararon ao lonxe e suplicáronlle berrando:
—Xesús, mestre, ten dó de nós.

El, ao velos, díxolles:
—Ídevos presentar aos sacerdotes.

E aconteceu que, cando ían para alá, quedaron limpos. E un deles, ao se decatar de que estaba curado, volveu loando a Deus con grandes voces. E prostrándose rostro en terra, aos pés de Xesús, deulle as grazas. Era un samaritano. Xesús dixo:
—¿Non foron dez os que quedaron limpos? ¿Onde están os outros nove? ¿Ninguén, fóra deste estranxeiro, volveu para lle dar gloria a Deus?

E engadiu:
—Érguete e vaite; salvoute a túa fe.

28 setembro, 2022

Tempo Ordinario: 27ª semana

 


2 de outubro: Domingo 27º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Hab 1, 2-3; 2, 2-4. Salmo: 94, 1-2. 6-7. 8-9.
2ª lectura: 2 tim 1, 6-8. 13-14.

Evanxeo: Lc 17, 5-10

Nunha ocasión rogáronlle os apóstolos ao Señor:
—Auméntanos a fe!

O Señor respondeulles:
—Se tivésedes unha fe coma un gran de mostaza, diriádeslle a esta moreira: "Arríncate e plántate no mar", e seguro que vos obedecía. E ¿quen de vós que teña un criado arando ou pastoreando, lle di cando chega da leira: "Entra axiña e ponte á mesa". ¿Non lle dirá máis ben: "Prepara a cea, viste a roupa de traballo e ponme a comida; e cando eu remate de comer e beber, comerás e beberás ti?" ¿Ou é que aínda lle vai ter que estar agradecido ao criado por facer o que lle manda? Así tamén vós, cando fagades todo o que vos mande, dicide: "Somos simples servidores; non fixemos máis do que tiñamos que facer".

22 setembro, 2022

Tempo Ordinario: 26ª semana



25 de setembro: Domingo 26º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Am 6, 1a. 4-7. Salmo: 145, 7. 8-9a. 9bc-10.
2ª lectura: 1 Tim 6, 11-16.

Evanxeo: Lc 16, 19-31

Nunha ocasión díxolles Xesús aos fariseos:
—Había un home rico que vestía roupa de púrpura e liño fino, e que celebraba todos os días espléndidos banquetes. Ao pé da súa porta xacía un pobre, chamado Lázaro, todo cuberto de chagas, que estaba desexando matar a fame co que caía da mesa do rico, e incluso os cans se achegaban a lle lamber as chagas.

Resulta que morreu o pobre e levárono os anxos ao seo de Abraham. Morreu tamén o rico e enterrárono. Estando no lugar dos mortos, no medio dos tormentos, erguendo os ollos viu a Abraham e máis a Lázaro no seu seo. Entón suplicoulle dicindo: “Ai, pai Abraham, ten dó de min; mándame a Lázaro para que molle o seu dedo na auga e refresque a miña lingua, porque me atormenta o lume”. Pero Abraham contestoulle: “Fillo, recorda que ti recibiches bens na túa vida, mentres Lázaro recibiu males; agora el recibe consolo e ti tormento. Ademais, entre nos e vós hai un abismo insuperable, de xeito que dende aquí non se pode pasar onda vós, nin dende aí se pode vir onda nós”. Entón el insistiu: “Daquela, pai Abraham, suplícoche que o mandes á casa do meu pai, onde teño cinco irmáns, para que lles fale claramente e non veñan dar a este lugar de tormentos”. Pero Abraham respondeulle: “Xa teñen a Moisés e os Profetas, que lles fagan caso a eles”. El volveu insistir: “Pero non llelo van facer, pai Abraham, non; mentres que se un morto vai onda eles, seguro que se converterán”. Pero Abraham replicoulle: “Se a Moisés e máis aos Profetas non lles fan caso, tampouco llo farán nin a un morto resucitado”.

15 setembro, 2022

Tempo Ordinario: 25ª semana



18 de setembro: Domingo 25º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Am 8, 4-7. Salmo. 112. 1-2. 4-6. 7-8
2ª lectura: 1 Tim 2, 1-8.

Evanxeo: 16, 1-13

Unha vez díxolles Xesús aos seus discípulos:
—Había un home rico que tiña un administrador, do que lle foron contar que estaba a lle acabar cos bens. Chamouno e díxolle: “¿Qué é iso que sinto falar de ti? Dáme conta da túa administración, que quedas despedido”.

O administrador púxose a cavilar: “¿E agora que vou facer, que quedo sen traballo? Cavar, non podo; e botarme a pedir, dáme vergonza. Xa sei o que vou facer para que cando me despidan haxa quen me acolla na súa casa!”.

Vai e chama por cada un dos debedores do seu amo e pregúntalle ao primeiro: “¿Ti canto lle debes ao meu amo?”. El respondeulle: “Débolle cen bocois de aceite”. El díxolle: “Pois colle o teu recibo e escribe axiña cincuenta”. Despois preguntoulle ao segundo: “¿Ti canto debes?”. Respondeulle: “Debo cen ferrados de trigo”. Díxolle el: “Pois colle o teu recibo e escribe oitenta”.

O amo loou a aquel administrador inxusto polo xeito raposeiro co que actuara, pois os fillos deste mundo son máis asisados nas cousas deles que os fillos da luz.

Por iso eu avísovos:
—Facede amigos coas riquezas inxustas, para que, cando vos falten, vos acollan nas moradas eternas. Quen é fiel no pouco, tamén será fiel no moito; e quen é inxusto no pouco, tamén será inxusto no moito. Pois, se coa riqueza inxusta non sodes fieis, ¿quen vos vai confiar a verdadeira? E, se no alleo non sodes fieis, ¿quen vos vai confiar o voso? Ningún criado pode servir a dous amos, porque ou lle ten xenreira a un e ama o outro, ou ben atende a un e menospreza o outro. Non podedes servir a Deus e máis o diñeiro.

08 setembro, 2022

Tempo Ordinario: 24ª semana



11 de setembro: Domingo 24º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Éx 32, 7-11. 13-14. Salmo: 50, 3-4. 12-13. 17 e 19.
2ª lectura: 1Tim 1, 12-17.

Evanxeo: Lc 15, 1-32 (breve Lc 15, 1-10)

Tamén os publicanos e outra xente pecadora se achegaban a Xesús para o escoitaren. Por iso os fariseos e letrados murmuraban:
—Este acolle a xente pecadora e come con ela.

Entón Xesús contoulles esta parábola:
—¿Quen de vós, se ten cen ovellas e perde unha delas, non deixa as noventa e nove no descampado e vai en busca da perdida, a ver se a atopa? E, cando a atopa, volve todo contento para a casa, con ela ao lombo; e, chamando por amigos e veciños, dilles: “Alegrádevos comigo, que atopei a ovella que perdera”. Pois asegúrovos unha cousa: no ceo haberá máis alegría por un pecador que se converta que por noventa e nove xustos que non precisan conversión.

E ¿qué muller que teña dez moedas e perde unha, non acende a luz e non varre a casa, buscándoa con coidadiño ata atopala? E, cando a atopa, chama polas amigas e veciñas para lles dicir: “Alegrádevos comigo, que atopei a moeda perdida”. Asegúrovos que outro tanto se alegran os anxos por un só pecador que se converta.

E dixo tamén:
—Un home tiña dous fillos. O máis novo díxolle ao pai: “Papá, dáme a parte da herdanza que me corresponde”. El repartiulles os seus bens. Días despois este fillo recibiu todo xunto e marchou para un lugar remoto, onde malgastou a súa fortuna vivindo coma un perdido.

Despois de o gastar todo, houbo unha gran fame naquela terra, e empezou a pasar necesidade. Entón, acudindo a un natural do país, entrou a servir, e mandouno a unha granxa a coidar os porcos. Alí chegou a ter gana de encher o estómago coas landras que comían os porcos, pero ninguén llas daba. Recapacitando, pensou: “¡Hai que ver! Cantos xornaleiros do meu pai teñen pan a fartar, e eu morro coa fame. Si, vou volver á de meu pai e voulle dicir: Papá, pequei contra o ceo e contra ti; xa non son digno de que me trates coma un fillo, trátame coma un xornaleiro”.

Levantouse e volveu onda seu pai. Aínda estaba lonxe, cando este, enxergándoo, saíu emocionado a recibilo, e botándoselle nos brazos, bicouno agarimosamente. O fillo exclamou: “Papá, pequei contra o ceo e contra ti, xa non son digno de que me trates coma un fillo”. Pero o pai díxolles aos seus criados: “Axiña, sacade a túnica mellor e vestídella; poñédelle un anel na man e calzado nos pés. Preparade o cuxo cebado para comelo e facer unha gran festa. Porque este fillo meu estaba morto e volve á vida, estaba perdido e atopámolo”. E empezou a festa.

Pero resulta que o fillo máis vello estaba na leira e cando viña para a casa, oíu a música e máis o baile. Chamou por un criado e preguntoulle que pasaba. O criado contestoulle: “É que volveu teu irmán, e teu pai mandou matar o cuxo cebado por recuperalo san e salvo”. Entón alporizouse moito e non quería entrar. Pero o pai saíu e intentouno convencer. El díxolle: “Tantos anos como levo servíndote sen che faltar nunca en nada, e nunca un cabrito me deches para festexar cos meus amigos; e agora resulta que vén ese teu fillo, que queimou os teus bens con mulleres de mala vida, e mata o cuxo cebado”. O pai contestoulle: “Meu fillo, ti sempre estás comigo e todo o meu é teu; pero cumpría celebrar unha festa cheos de ledicia, xa que este irmán teu estaba morto e volve á vida, estaba perdido e atopámolo”.

02 setembro, 2022

Tempo Ordinario: 23ª semana



4 de setembro: Domingo 23º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Sab 9, 13-19. Salmo: 89, 3-4. 5-6. 12-13. 14 e 17.
2ª lectura: Flm 9b-10. 12-17.

Evanxeo: Lc 14, 25-33

Nunha ocasión en que o seguía moita xente, volveuse cara a eles e díxolles:
—Se alguén me quere seguir e non está disposto a romper co seu pai e coa súa nai, coa muller e máis cos fillos, cos irmáns e coas irmás, e incluso coa súa propia vida, non pode ser discípulo meu. O que non carga coa súa cruz e me segue, non pode ser discípulo meu.

Pois ¿quén de vós, se quere construír unha torre, non se para a pensar no presuposto, a ver se a pode rematar? Non vaia ser que bote os alicerces e non a dea rematado e a xente que o vexa faga risa del, dicindo: “Este empezou a construír e non deu rematado”.

Ou ¿que rei, que sae á guerra contra outro, non senta primeiro a cavilar se lle chegarán dez mil homes para loitar contra vinte mil? E, se ve que non, cando aínda o ten lonxe, mándalle unha embaixada, pedindo condicións de paz.

24 agosto, 2022

Tempo Ordinario: 22ª semana



28 de agosto: Domingo 22º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Eclo, 3, 19-21. 30-31. Salmo: 67, 4-5ab. 6-7ab. 10-11.
2ª lectura: Heb 12, 18-19. 22-24a.

Evanxeo: Lc 14, 1. 7-14.

Un sábado ía comer Xesús á casa dun xefe dos fariseos, e eles vixiábano. Decatándose Xesús de que a xente convidada buscaba os primeiros postos, contoulles unha parábola:
—Cando alguén te convide a unha voda, non te poñas no primeiro posto. Pode suceder que unha persoa máis distinguida ca ti tamén estea convidada e que veña quen vos convidou e che diga: “Déixalle o sitio a este”, e cheo de vergonza teñas que ir para o derradeiro lugar. Ao revés, ti, cando te conviden, ponte de último, para que, cando chegue quen te convidou che poida dicir: “Amigo, sube máis arriba”. E quedarás moi ben diante de toda a xente convidada. Porque a quen se ten por moito, hano rebaixar, e a quen se rebaixe hano enaltecer.

E díxolle tamén ao que o convidara:
—E ti, cando deas un xantar ou unha cea, non chames os teus amigos, irmáns, parentes ou veciños ricos; non sexa que esas persoas te recompensen convidándote tamén a ti. Cando deas un banquete, convida as persoas pobres, eivadas, coxas e cegas; e serás ditoso, porque non te poden recompensar; pero xa se che recompensará na resurrección dos xustos.

17 agosto, 2022

Tempo Ordinario: 21ª semana



21 de agosto: Domingo 21º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Is 66, 18-21. Salmo: 116, 1. 2.
2ª lectura: Heb 12, 5-7. 11-13.

Evanxeo: Lc 13, 22-30

Nunha ocasión atravesaba Xesús vilas e aldeas ensinando, camiño de Xerusalén. Unha persoa preguntoulle:
—Señor, ¿e logo son poucas as persoas que se salvan?

El respondeulles:
—Loitade para entrardes pola porta estreita, porque vos aseguro que moitos intentarán entrar e non poderán. Despois que o dono da casa peche a porta e empecedes os de fóra a petar nela dicindo: “Señor, ábrenos”, el responderá: “Non sei quen sodes”. Entón empezaredes a dicir: “¡Se nós comemos e bebemos contigo e ti ensinaches polas nosas rúas!” El repetirá: “Non sei quen sodes. Arredade de min os que practicades a inxustiza!”.

Daquela habedes chorar e hanvos renxer os dentes, cando vexades que Abraham, Isaac, Xacobe e todos os profetas están no reino de Deus, e que a vós vos botan para fóra. E chegarán de Oriente e Occidente, do norte e do sur a sentar na mesa do reino de Deus. Si, hainos que son últimos e serán os primeiros, e hainos primeiros que serán os derradeiros.

10 agosto, 2022

Tempo Ordinario: 20ª semana



14 de agosto: Domingo 20º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Xer 38, 4-6. 8-10. Salmo: 39, 2. 3. 4. 18.
2ª lectura: Heb 12, 1-4

Evanxeo: Lc 12, 49-53

Nunha ocasión dixo Xesús:
—Lume vin traer á terra, e que máis quixer eu ca que estivese a arder! Hanme bautizar cun bautismo e xa me tarda a hora de que se cumpra. ¿Pensades que vin traer a paz á terra? Abofé que non; vin traer división. Pois dende agora na casa onde haxa cinco, estarán divididos tres contra dous e dous contra tres. Estarán enfrontados pai con fillo e fillo con pai, nai con filla e filla con nai, sogra con nora e nora con sogra.

04 agosto, 2022

Tempo Ordinario: 19ª semana



7 de agosto: Domingo 19º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Sab 18, 6-9. Salmo 32, 1 e 12. 18-19. 20 e 22.
2ª lectura: Heb 11, 1-2. 8-19.

Evanxeo: Lc 12, 32-48

Nunha ocasión díxolles Xesús aos seus discípulos:
—Non teñas medo, miña grea pequena, que o teu Pai compraceuse en darche o reino. Vendede os vosos bens e dádeos en esmola, facede bolsas que non se estraguen, un tesouro inesgotable no ceo, onde o ladrón non pode chegar e onde a traza non o bota a perder. Pois onde está o teu tesouro, está o teu corazón.

Tede posta a roupa de traballo e as lámpadas acesas; sede coma os que agardan que volva o seu amo da voda, para que, cando chegue e chame, lle poidan abrir. Ditosos os criados a quen o amo atope agardando cando chega. Tede por certo que poñerá a roupa de traballo, sentaraos á mesa e serviraos un por un. Sexa pola anoitecida ou sexa pola alborada, se os atopa así, felices eles. Entendede ben: se o dono da casa soubese a que hora vai chegar o ladrón, non permitiría que lle asaltasen a casa. Así tamén vós: estade preparados, porque á hora menos pensada ha vir o Fillo do home.

Díxolle Pedro:
—Señor, ¿a parábola que acabas de contar vai por nós ou por todos en xeral?

Contestoulle o Señor:
—¿Quen é, logo, o administrador fiel e prudente, a quen o seu señor encargará o coidado da servidume, para lle dar a seu tempo a ración de trigo? Ditoso o criado aquel a quen o seu amor, cando chega, o atopa cumprindo coa súa tarefa! Tede por seguro que lle encomendará toda a facenda. Pero, se o criado aquel di para si: “O amo aínda non vén por agora”, e empeza a mallar nos criados, comendo e bebendo ata se emborrachar, o día menos pensado e á hora máis imprevista, chegará o amo do criado aquel, e botarao fóra cos infieis. O criado que, coñecendo as vontades do amo, non ten todo preparado nin feitas as cousas como a el lle gustan, levará moitos paus; pero o que non os coñece, aínda que faga algo que mereza castigo, levará poucos. A quen moito se lle dá, moito se lle esixirá; e a quen moito se lle confía, moito se lle pedirá.

28 xullo, 2022

Tempo Ordinario: 18ª semana



31 de xullo: Domingo 18º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Ecl 1, 2; 2, 21-23. Salmo: 89, 3-4. 5-6. 12-13. 14 e 17.
2ª lectura: Col 3, 1-5. 9-11.

Evanxeo: Lc 12, 13-21

Unha vez díxolle a Xesús un que estaba entre a xente:
—Mestre, dille a meu irmán que reparta a herdanza comigo.

El contestoulle:
—Home, ¿quen me nomeou xuíz ou testamenteiro entre vós?

E logo díxolle á xente:
—Atención, gardádevos da cobiza, que, por moito que un teña, non por iso a súa vida depende dos seus bens.

E propúxolles unha parábola:
—As terras de certo home rico déranlle moito froito. Púxose entón a cavilar: “¿Cómo vou facer, que non teño onde meter o froito?” E dixo: “Xa o sei; vou desfacer os meus celeiros e constrúo outros máis grandes e alí meto o trigo todo e todos os meus bens. Logo direime a min mesmo: Amigo, xa tes aí reservas para moitos anos; descansa, come, bebe e a vivir!” Pero Deus díxolle: “Insensato, esta mesma noite váiseche reclamar a túa vida, ¿para quen será todo o que xuntaches?”

Así é quen atesoura riquezas para si mesmo, pero non é rico para Deus.

21 xullo, 2022

Tempo Ordinario: 17ª semana



24 de xullo: Domingo 17º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Xen 18, 20-32. Salmo: 137, 1-2a. 2bc-3. 6-7ab. 7c-8
2ª lectura: Col 2, 12-14.

Evanxeo: Lc 11, 1-13

Unha vez, despois de estar Xesús orando en certo lugar, un dos discípulos pediulle:
—Mestre, apréndenos a rezar, como lles aprendeu Xoán aos seus discípulos.

Respondeulles:
—Cando recedes, dicide: Pai, santificado sexa o teu nome; veña o teu Reino. Dános cada día o noso pan, e perdoa os nosos pecados, como tamén perdoamos nós a quen algo nos debe; e non nos deixes sucumbir á tentación.

Logo continuou:
—Mirade, un de vós ten un amigo, e presentádesvos na súa casa pola noite e desde fóra lle dicides: “Amigo, déixame tres bolos de pan, que me veu un amigo de viaxe e non teño nada que lle poñer diante”. E o amigo desde dentro responde: “Non me amoles, está a porta pechada, eu e máis a miña crianza estamos na cama; non me podo erguer agora para chos dar”. Desde logo que, se non se levanta para llos dar por se tratar dun amigo, polo menos por ser teimudo, erguerase e hallos dar.

Por iso dígovos: “Pedide e recibiredes, buscade e atoparedes, petade a abrirásevos. Que quen pide, recibe; quen busca, atopa; e a quen peta, abriráselle”. Ou logo, ¿qué pai hai entre vós que, se o seu fillo lle pide un peixe, lle dá unha cobra, ou se lle pide un ovo, lle dá un alacrán? Pois se vós, sendo ruíns, ben lles sabedes dar cousas boas aos vosos fillos, canto máis o Pai celestial dará o Espírito Santo aos que llo pidan!

14 xullo, 2022

Tempo Ordinario: 16ª semana



17 de xullo: Domingo 16º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Xén 18, 1-10a. Salmo: 14, 2-3ab. 3cd-4ab. 5
2ª lecrura: Col 1, 24-28.

Evanxeo. Lc 19, 38-42

Unha vez, indo de camiño, entrou Xesús en certa aldea e unha muller chamada Marta acolleuno na súa casa. Esta tiña unha irmá chamada María que, sentada aos pés do Señor, escoitaba as súas palabras. Marta, en troques, estaba moi apurada co labor da casa, e, achegándose a el, díxolle:
—Señor, ¿non che importa que a miña irmá me deixe a min o traballo? Dille que me bote unha man.

Pero o Señor respondeulle:
—Marta, Marta, preocúpaste e desacóugaste con tantas cousas, pero soamente unha é a necesaria. María escolleu a mellor parte e esa nunca se lle vai quitar.

07 xullo, 2022

Tempo Ordinario: 15ª semana



10 de xullo: Domingo 15º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Deut 30, 10-14. Salmo: 68, 14 e 17. 30-31. 33-34. 36ab e 37.
2ª lectura: Col 1, 15-20.

Evanxeo: Lc 10, 25-37

Unha vez achegouse a Xesús un xurista e preguntoulle para o poñer a proba:
—Mestre, ¿qué teño que facer para herdar a vida eterna?

El respondeulle:
—Que pon a Lei? Qué les?

Contestou o xurista:
—Amarás o Señor teu Deus con todo o teu corazón, con toda a túa alma, con toda a túa forza e con todo o teu entendemento, e o próximo coma a ti mesmo.

Xesús díxolle:
—Contestaches perfectamente; cúmpreo e vivirás.

Pero o xurista, querendo xustificarse, preguntoulle a Xesús:
—¿E quen é o meu próximo?

Xesús contestoulle:
—Nunha ocasión un home baixaba de Xerusalén a Iericó e asaltárono uns bandidos que, despois de o roubaren e mallaren nel, deixárono medio morto. Cadrou a baixar polo mesmo camiño un sacerdote, que, ao velo, deu un rodea e pasou de largo. Igual fixo un clérigo que pasaba por alí: ao chegar e velo, deu un rodeo. Pero un samaritano, que ía de camiño polo mesmo lugar, ao velo, sentiu mágoa; e achegándose a el, curoulle as feridas con aceite e viño e vendoullas. Logo montouno na súa cabalgadura, levouno a unha pousada e coidouno. Ao outro día colleu dous denarios, deullos ao pousadeiro e díxolle: “Coida del e, cando volva, xa che pagarei o que gastes de máis”.
E ¿quen dos tres che parece que foi próximo do que caeu nas mans dos bandidos?

O xurista respondeu:
—O que practicou a misericordia con el.

Díxolle Xesús:
—Pois ti vai e fai outro tanto.

01 xullo, 2022

Tempo Ordinario: 14ª semana

 


3 de xullo: Domingo 14º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Is 66, 10-14c. Salmo: 65, 1-3a. 4-5. 6-7a. 16 e 20.
2ª lectura:Gál 6, 14-18.

Evanxeo: Lc 10, 1-12. 17-20

Daquela designou o Señor a outros setenta e dous e mandounos de dous en dous por diante del a todas as vilas e aldeas a onde tiña pensado ir. Díxolles:
—A anada é ben boa, pero os xornaleiros son poucos; así que rogádelle ao dono da colleita que mande xornaleiros para a sega. Ide e sabede que vos mando coma años entre lobos. Non levedes saco, nin alforxa, nin calzado, non vos paredes a parolar con ninguén polo camiño. Cando entredes nunha casa, antes de máis nada dicide: “Paz a esta casa”. E, se alí hai xente de paz, sobre ela repousará a vosa paz; se non a hai, volverá convosco. Permanecede na mesma casa, comendo e bebendo do que teñan, que o obreiro ten dereito ao seu xornal. Non andedes dunha casa para outra. Cando entredes nunha vida e vos acollan, comede do que vos dean, curade os enfermos que haxa e dicídelles: “Xa chega a vós o Reino de Deus”. Pero cando non vos acollan na vila na que entredes, saíde ás prazas dicindo: “Non queremos levar da vosa vila nin o po que se nos pegou aos pés. Aí vos queda. Pero sabede que xa chega o reino de Deus. Asegúrovos que o día do Xuízo será máis doado de levar para Sodoma do que para aquela vila.

Cando volveron os setenta e dous dicían con moita alegría:
—Señor, aínda os demos tamén se nos someten no teu nome.

El contestoulles:
—Eu vía a Satanás caendo do ceo coma un raio. Porque vos dei poder para pisardes cobras e máis alacráns, e poder sobre toda forza inimiga, e nada vos fará mal. Con todo, non vos alegredes de que os espíritos se vos sometan; alegrádesvos, máis ben, de que os vosos homes estean escritos no ceo.

26 xuño, 2022

Tempo Ordinario: 13ª semana


26 de xuño: Domingo 13º do Tempo Ordinario

1ª lectura: 1Re 19, 16b. 19-21. Salmo: 15, 1-2a e 5. 7-8. 9-10. 11
2ª lectura: Gál 5, 1. 13-18.

Evanxeo: Lc 9, 51-62.

Cando se ía cumprir o tempo de ser levado deste mundo, decidiu en firme ir a Xerusalén. E mandou mensaxeiros por diante. Entraron estes nunha aldea de samaritanos para lle prepararen pousada, pero non o recibiron, porque se decataron de que ía cara a Xerusalén. Ao veren isto, os discípulos Santiago e Xoán dixeron:
—Señor, ¿queres que digamos que baixe do ceo un raio e que os parte?

Pero el volveuse cara a eles e rifoulles. E foron para outra aldea.

Polo camiño unha persoa díxolle:
—Seguireite vaias onde vaias.

Respondeulle Xesús:
—As raposas teñen tobeiras e os paxaros teñen niños; pero o Fillo do home non ten onde pousar a cabeza.

Díxolle a outra persoa:
—Sígueme.

Pero esta persoa contestoulle:
—Déixame ir primeiro enterrar a meu pai.

Respondeulle:
—Deixa que os mortos enterren os seus mortos; ti vai anunciar o Reino de Deus.

Outra persoa díxolle tamén:
—Señor, seguireite, pero deixa que primeiro me despida da miña familia.

Contestoulle:
—Quen despois de por a man no arado, mira para atrás, non é apto para o Reino de Deus.

16 xuño, 2022

Tempo Ordinario: 12ª semana


19 de xuño: Solemnidade do Corpo e Sangue de Cristo

1ª lectura: Xen 14, 18-20. Salmo 109: 1. 2. 3. 4.
2ª lectura: 1Cor 11, 23-26.

Evanxeo: Lc 9,11b-17

Unha vez Xesús empezou a falarlle á xente do reino de Deus e curaba a cantas persoas o necesitaban. E, como xa ía caendo o día, achegáronse os doce e dixéronlle:
—Despide a xente, para que vaian as vilas e aldeas próximas en procura de sitio para se hospedaren e onde atopen algo que levar á boca, porque aquí estamos nun descampado.

Pero el contestoulles:
—Dádelles vós de comer.

Eles contestaron:
—Pero, se non temos máis ca cinco bolos de pan e dous peixes! A non ser que vaiamos mercar mantenza para toda esta xente.

Eran uns cinco mil homes. Pero el díxolles aos seus discípulos:
—Colocádeos en grupos e cincuenta.

Dixéronllelo e sentaron todos. El colleu os cinco pans e máis os dous peixes, ergueu a vista ao ceo, bendiciunos, partiunos e déullelos aos discípulos, para que llelos servisen á xente. Comeron todo a fartar e coas sobras encheron aínda doce cestas.

09 xuño, 2022

Tempo Ordinario: 11ª semana



12 de xuño: Solemnidade da Santísima Trindade

1ª lectura: Prov 8, 22-31. Salmo: 8, 4-5. 6-7. 8-9
2ª lectura: Rom 5, 1-5.

Evanxeo: Xn 16, 12-15

Unha vez díxolles Xesús ás persoas que o acompañaban:
—Aínda teño moitas cousas que vos dicir, pero non podedes con elas agora. Cando veña El, o Espírito da verdade, havos encamiñar á verdade plena, pois non vos falará pola súa conta, senón que vos dirá o que escoitou e anunciaravos o que ha de acontecer. El hame glorificar, pois recibirá do meu e proclamarávolo. Todo o que ten o Pai é meu, por iso díxenvos que recibirá do meu e volo manifestará.