30 outubro, 2013

3 de novembro: Domingo XXXI do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 19, 1-10

Tamén este é un relato exclusivo do evanxelista Lucas, tan gustoso el de transmitir o convencemento de que a ninguén, por moi pecador ou pecadora que sexa, se lle pecha o corazón de Deus, por moito que Lucas anuncia moi abertamente o que chamaríamos hoxe a “preferente opción pola xente pobre” na práctica de Xesús. Ser pecador, pecadora, fai a unha persoa tamén moi pobre, e, polo tanto, moi digna de ser buscada por quen viña a “buscar e salvar o que estaba perdido.”

23 outubro, 2013

27 de outubro: Domingo XXX do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 18,9-14

Comentario:

Unha vez máis atopámonos ante unha parábola exclusiva do evanxelista Lucas. Chama a atención a sinxeleza e fondura revolucionaria destas breves narracións que Xesús construía, para transmitir a orixinalidade da súa práctica relixiosa, da súa forma de se situar ante Deus e, en consecuencia, tamén ante a comunidade. O cadro que debuxa é ben sinxelo, calquera home ou muller normal do seu tempo o podería entender. Calquera home ou muller normal, calquera comunidade cristiá do noso tempo o pode entender tamén.

17 outubro, 2013

20 de outubro: XXIX Domingo do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 18, 1-8

Comentario:

Estamos ante un relato exclusivo de Lucas, do que xa coñecemos a atención especial que lle prestaba á oración, tanto ao falar de Xesús coma ao comentar a vida e práctica das primeiras comunidades cristiás. Este relato é necesario lelo e entendelo no contexto dunhas comunidades cristiás perseguidas, con fame e sede de xustiza, da xustiza de Deus entre a xente e da xustiza da xente entre si, que ve como pasan os días e os anos, e non dá chegado esa volta do Señor Xesús, que viría facer real dunha vez o Reinado de Deus. Por iso a igrexa, as comunidades cristiás que a formaban, quedaba moi ben retratada por esa viúva pobre e desamparada, que se sente ignorada por quen neste mundo nin respecta a Deus nin á xente. Neste contexto xorde a dúbida e faise necesaria a urxencia dunha pregaria insistente, confiada: Deus non se desentende de nós nin se desentende tampouco do amor feito xustiza entre a xente, porque iso é precisamente o seu.

10 outubro, 2013

13 de outubro: Domingo XXVIII do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 17, 11-19

Comentario:

O evanxelista Lucas é o único que nos conta este relato dos dez leprosos, dos que soamente un volve para darlle grazas a Xesús. O relato está moi traballado por Lucas, para axudarnos a ver dúas cousas; por unha parte que a xente máis débil e marxinada, coma os leprosos e leprosas naqueles tempos, é a que mellor pode demandar, recibir e agradecer o don de Deus; e por outra, que curiosamente unha persoa que non era considerada coma persoa relixiosa correcta –así se dicía dos samaritanos— é, sen embargo, a que mellor acolle o regalo de Deus, a que mellor o agradece; Deus non se ata a crenzas e relixións, a igrexas e teoloxías, peta no corazón de todas as persoas e calquera persoa, sexa do país ou credo que sexa, pode abrirlle a porta e gozar da súa presenza e da súa forza curadora, liberadora.

03 outubro, 2013

6 de outubro: Domingo XXVII do Tempo Ordinario (C)


Evanxeo: Lc 17,5-10

Comentario:

Estamos en moitos casos, de moitas maneiras diversas, empezando un curso novo. Coma persoas cristiás, coma comunidades cristiás, estamos tamén ante un novo curso; diría máis, coa novidade do Papa Francisco, e co entusiasmo que está espertando no conxunto da Igrexa, estamos ante unha nova xeira eclesial. E, para acompañar este novo curso, esta nova xeira eclesial, o evanxelista Lucas ofrécenos dous recursos sinxelos pero fundamentais: a fe e a dispoñibilidade absoluta, o servizo a tempo completo, para desenvolver en nós, na sociedade, aquilo que nos foi dado polo Pai/Nai do ceo: o amor, a solidariedade, coma don e coma tarefa, para convertelo en motor e meta das nosas comunidades, do noso mundo todo.