19 de marzo: Domingo 4º de Coresma
1ª lectura: 1Sam 16, 1b. 6-7. 10-13a. Salmo: 22, 1-3a. 3b-4. 5. 6
2ª lectura: Ef 5, 8-14.
Evanxeo: Xn 9, 1-41. (Breve: 9, 1. 6-9. 13-17. 34-38)
Unha vez, ao pasar, Xesús viu a un cego de nacemento. Cuspiu na terra e fixo lama co cuspe e untouna polos ollos do cego, dicíndolle:
—Vaite lavar na piscina de Siloé (que quere dicir “enviado”).
El foi, lavouse e volveu con vista. Entón os veciños e os que antes o viran andar a pedir preguntaban:
—Non é este o que estaba sentado a pedir?
Uns dicían:
—Éche o mesmo.
Outros:
—Non, é un que se lle asemella.
E el dicía:
—Son eu.
Levaron onda os fariseos o que fora cego. (Era sábado o día que Xesús fixera lama e lle abrira os ollos). E outra vez lle preguntaron tamén os fariseos como chegara a ver. El respondeulles:
—Untoume lama polos ollos, laveime e vexo.
Algúns dos fariseos dicían:
—Este home non vén de Deus, que non garda o sábado.
Outros, en cambio, dicían:
—Como ía poder un home pecador facer estes sinais?
E había división entre eles.
Entón preguntáronlle outra vez ao cego:
—A ti que che parece ese home que lles deu a vista aos teus ollos?
El contestou:
—Que é un profeta.
Respondéronlle eles:
—Ti naciches todo metido en pecados e vasnos ensinar a nós?
E botárono fóra.
Oíu Xesús que o botaran fóra, buscouno e preguntoulle:
—Cres ti no Fillo do Home?
El respondeulle:
—E quen é, Señor, para que crea nel?
Díxolle Xesús:
—Éche o mesmo que estás vendo e que está a falar contigo.
El dixo:
—Creo, Señor.
E prostrouse diante del.