5 de maio: Domingo 3º de
Pascua
Evanxeo:
Xoán 21, 1-19
Xesús aparecéuselles aos seus
discípulos onda o lago de Tiberíades. Foi deste xeito: estaban xuntos Simón
Pedro, Tomé o chamado Xemelgo, Natanael o de Caná de Galilea, os do Zebedeo e
máis outros dous discípulos seus. Simón Pedro díxolles:
—Vou
pescar.
Eles
contestaron:
—Imos
tamén nós contigo.
Saíron
e subiron á barca. Pero aquela noite non colleron nada. Xusto cando acababa de
romper o día, presentouse Xesús na ribeira do lago. Pero os discípulos non se
decataron de que era Xesús. Xesús preguntoulles:
—Rapaces,
¿tedes algo que comer?
Eles
responderon:
—Non.
Díxolles
entón:
—Largade
o aparello por estribor e atoparedes.
Eles
largárono e xa non podían alzalo a bordo de tanto peixe. Entón aquel discípulo
a quen amaba Xesús díxolle a Pedro:
—É
o Señor.
Daquela
Simón Pedro, ao escoitar que era o Señor, cinguiu o vestido –pois estaba
espido— e botouse ao mar. Os outros discípulos chegaron no bote, porque non
estaban lonxe de terra senón a menos de cen metros, remolcando o aparello cos
peixes. Cando vararon en terra, viron que había unhas brasas cun peixe enriba e
máis pan.
Xesús
díxolles:
—Traede
deses peixes que acabades de coller.
Simón
Pedro subiu ao bote e arrastrou para terra o aparello cheo de cento cincuenta e
tres peixes grandes; e con seren tantos, non rachou o aparello.
Xesús
díxolles:
—Vinde
comer.
Ningún
dos seus discípulos se atrevía a preguntarlle “ti quen es”, sabedores de que
era o Señor. Foi Xesús colleu o pan e déullelo, e igualmente o peixe. Esta foi
a terceira vez que Xesús se manifestou aos seus discípulos resucitado de entre
os mortos.
Cando
xa comeran, preguntoulle Xesús a Simón Pedro:
Simón
de Xoán, ¿ámasme máis ca estes?
El
contestoulle:
—Si,
Señor, ti sabes que te quero.
Xesús
díxolle:
—Apacenta
os meus años.
E
de novo preguntoulle por segundo vez:
—Simón
de Xoán, ¿ámasme?
El
respondeulle:
—Si,
Señor, ti sabes que te quero.
Xesús
díxolle:
—Apacenta
as miñas ovellas.
E
preguntoulle por terceira vez:
—Simón
de Xoán, ¿quéresme?
Entristeceuse
Pedro de que lle preguntase por terceira vez “¿quéresme?”, e respondeu:
—Señor,
ti sábelo todo, ti ben sabes que te quero.
Xesús
díxolle:
—Apacenta
as miñas ovellas. Con toda verdade cho aseguro: cando eras novo vestíaste ti e
ías onde querías; cando te fagas vello, estenderás as túas mans e vestirate
outro e levarate onde non queres.
Dixo
isto para significar con que clase de morte había de dar gloria a Deus. E
despois engadiu:
—Sígueme.