Tempo Ordinario: 22ª semana

29 de agosto: Domingo 22º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Dt 4, 1-2. 6-8. Salmo: 14, 2-3a. 3cd-4ab. 5

2ª lectura: Sant 1, 17-18. 21b-22. 27

Evanxeo: Mc 7, 1-8. 14-15. 21-23

Nunha ocasión reuníronse con Xesús un grupo de fariseos con algúns letrados chegados de Xerusalén, e viron que os discípulos comían con mans impuras, é dicir, sen antes lavaren as mans. (É sabido que os fariseos e os xudeus todos non comen sen lavaren ben as mans, seguindo así as vellas tradicións; e cando chegan da rúa, tampouco comen sen se bañaren antes; tamén están moi apegados a outras tradicións, como o lavar vasos, xerras e bandexas.) Por iso os fariseos e máis os escribas preguntáronlle:

—¿Por qué os teus discípulos non se portan conforme a tradición dos devanceiros, senón que comen con mans impuras?

El contestoulles:

—Que ben profetizou Isaías de vós, hipócritas, como está escrito: “Este pobo hónrame cos labios, pero o seu corazón está lonxe de min. Danme un culto inútil, porque a doutrina que ensinan non son máis que costumes humanos.”

Rexeitades os mandados de Deus e agarrádesvos ás tradicións humanas.

E, convocando a xente, dicíalles:

—Escoitádeme todos e procurade entender. Nada do que hai fóra do ser humano pode manchalo ao entrar nel; pero o que sae do ser humano, iso si que o mancha. Porque de dentro, do corazón do ser humano, xorden os malos pensamentos, as fornicacións, os roubos, os asasinatos, os adulterios, as cobizas, as maldades, os fraudes, os desenfreos, as envexas, as blasfemias, a soberbia, os desatinos. Todos eses males saen de dentro e manchan o ser humano.

Tempo Ordinario: 21ª semana

  

22 de agosto: Domingo 21º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Xos 24, 1-2a. 15-17. 18b. Salmo: 33, 2-3. 16-17. 18-19. 20-21. 22-23

2ª lectura: Ef 5, 21-32

Evanxeo: Xn 6, 60-69

Unha vez moitos dos discípulos de Xesús dixeron:

—Que dura é esta doutrina! ¿Quen pode admitir tal cousa?

Comprendendo Xesús que os seus discípulos murmuraban do asunto, díxolles:

—¿Escandalízavos isto? ¿E logo se visedes o Fillo do home subindo a onda estaba antes? O espírito é quen dá vida, a carne non vale para nada; as palabras que eu vos falei son espírito e son vida. E, aínda así, hai algúns de vós que non cren.

Pois ben sabía Xesús desde o principio quen eran os que non crían e máis quen o había de entregar. E proseguiu:

—Por iso téñovos dito que ninguén pode vir a min, se non llo concede o Pai.

Desde aquela moitos dos seus discípulos botáronse para atrás e xa non andaban con el. Preguntoulles entón Xesús aos Doce:

—¿Vós tamén vos queredes ir?

Respondeulle Simón Pedro:

—Señor, ¿e onda quen imos ir? Ti tes palabras de vida eterna, e nós cremos e recoñecemos que ti es o Santo de Deus.

Tempo Ordinario: 20ª semana

  

15 de agosto: Solemnidade da Asunción de Santa María

1ª lectura: Ap 11, 19a; 12, 1-6a. 19ab. Salmo: 44, 10. 11-12. 16

2ª lectura: 1 Cor 15, 20-27a

Evanxeo: Lc 1, 39-56

Naqueles mesmos días saíu María con moita présa camiño da montaña a unha vila de Xudea. Entrou na casa de Zacarías e saudou a Sabela. E, en oíndo Sabela o saúdo de María, o neno brincoulle no ventre. Entón, chea do Espírito Santo, exclamou Sabela a grandes voces:

—Bendita ti entre as mulleres e bendito o froito do teu ventre. ¿Quen son eu para que me visite a nai do meu Señor? Pois, ao que chegou o teu saúdo aos meus oídos, a criatura brincou de alegría no meu ventre. Ditosa ti, que criches que se cumpriría canto che anunciaron de parte do Señor!

Entón María exclamou:

—A miña alma proclama a grandeza do Señor, e o meu espírito alégrase en Deus, o meu Salvador, porque reparou na súa humilde escraviña. Velaí, dende agora todas as xeracións me van felicitar. O Poderoso fixo en min marabillas! O seu nome é santo, a súa misericordia chega xeración tras xeración a toda a xente que o respecta.

Manifesta o poder do seu brazo desbaratando os plans dos soberbios. Derruba do seu trono os poderosos e fai subir a xente humilde; enche de bens os famentos e despide baleiros os ricos.

Ampara a Israel, o seu servidor, lembrándose da súa misericordia, conforme prometera a nosos pais, en favor de Abraham e da súa descendencia para sempre.

María permaneceu con ela tres meses e logo volveu para a súa casa.

Tempo Ordinario: 19ª semana

8 de agosto: Domingo 19º do Tempo Ordinario

1ª lectura: 1 Re 19, 4-8. Salmo: 33, 2-3. 4-5. 6-7. 8-9

2ª lectura: Ef 4, 30—5,2

Evanxeo: Xn 6, 41-51

Unha vez os xudeus comezaron a murmurar de Xesús, porque dixera: “Eu son o pan que baixou do ceo”, e dicían:

—¿Non é este Xesús, o fillo de Xosé? ¿Non lle coñecemos o pai e máis a nai? ¿Cómo di, logo: Eu baixei do ceo”?

Xesús respondeulles:

—Non esteades aí a murmurar. Ninguén pode vir onda min se non o trae o Pai que me mandou, e eu resucitareino no derradeiro día. Está escrito nos Profetas: “Todos serán ensinados por Deus”. Todo aquel que escoita o Pai e aprende, vén onda min. Non porque alguén vise o Pai; o único que viu o Pai é o que estaba onda Deus. con toda verdade volo aseguro: quen cre ten vida eterna.

Eu son o pan da vida. Os vosos pais comeron o maná no deserto, pero morreron. Este é o pan que baixa do ceo, para que quen coma del non morra. Eu son o pan vivo que baixou do ceo; se alguén come deste pan, vivirá para sempre; e o pan que eu darei é a miña carne para a vida do mundo.