30 maio, 2018

Tempo Ordinario: 9ª semana


3 de xuño: solemnidade do Corpo e do Sangue de Cristo

Evanxeo: Mc 14, 12-16.22-26

Meditación

Tres xoves hai no ano que brillan máis ca o sol,
Xoves Santo, Corpus Christi e o día da Ascensión.

Así di o refrán popular; aínda que agora tanto a Ascensión como o día de Corpus celébranse en domingo. A grandeza deste día xa se celebra na data do Xoves Santo, relacionando ben deste xeito a entrega do pan e do viño na última cea de Xesús coa súa vida de servizo ata a morte por todos nós, por toda a humanidade. Que sinxelo, fondo e provocador é o signo que Xesús fixo! Xesús era realmente xenial! Vivía as cousas con tanta implicación, con tanta fondura, que sempre atopaba a palabra apropiada, o xesto axeitado, o símbolo preciso para axudarnos a entender o que foi a súa vida no medio de nós; para deixarnos claro ata que punto se implicou na nosa existencia fráxil, sempre con vontade de servizo.
Así ese pouquiño pan, ese groliño de viño, símbolos de toda a súa existencia entregada por nós, convértense para nós nunha presenza viva do mesmo Xesús. Cando en comunidade, recordando todo o de Xesús, collemos o pan nas mans, cando comemos o pan e bebemos o viño facéndoos parte do noso corpo, da nosa existencia, cando deixamos que nos contaxien con toda a fondísima solidariedade que conteñen, daquela entramos nunha comuñón sen medida con toda a natureza, con todos os seres humanos, maiormente coa xente máis débil, e co mesmo Deus. Facémonos un, unha, en todo, con todo, con todos, con todas. É a gran comuñón.

24 maio, 2018

Tempo Ordinario: 8ª semana


27 de maio: solemnidade da Santísima Trindade

Evanxeo: Mt 28, 16-20

Meditación

As persoas que fomos bautizadas fómolo todas no nome do Pai ou Nai, do Fillo e do Espírito Santo. Hai unha maneira sinxela de entrar no mundo diso que chamamos Trindade, o mundo de Deus Pai ou Nai, do Fillo e do Espírito Santo. Non se trata de darlle voltas á cabeza, senón de darlle voltas ao corazón. En primeiro lugar para que o corazón perciba que todas as persoas (incluso as non bautizadas) somos persoas benqueridas por parte dun Deus fonte de amor a quen, non por casualidade e si polo exemplo de Xesús, demos en chamar Pai ou tamén Nai, que tanto ten; Xesús, impulsado sempre polo Espírito, axudounos coma ninguén a decatarnos deste amor de Deus e a deixarnos envolver por el, a gozar con el. E en segundo lugar darlle voltas tamén ao corazón para que, amando, solidarizándose e servindo como Xesús, algo como Xesús polo menos, descubramos o marabilloso que é amar e non só ser amado, servir e non só ser servida. O Espírito que impulsou a Xesús tamén nos impulsa a nós, se o deixamos.
Desta maneira, na vida, sen entrar en historias raras, irémonos introducindo nese mundo máxico, divino, do amor, que por forza é sempre comunitario, na súa fonte e nas súas prolongacións nas nosas existencias pequenas. Se entramos no enredo comunitario do amor, estamos entrando en Deus, no Deus que é Trindade.

17 maio, 2018

Tempo Ordinario: 7ª semana


20 de maio: domingo de Pentecoste. Solemnidade

Evanxeo: Xn 20, 19-23

Meditación

O Espírito Santo estivo indo e vindo en moitos relatos ao redor da Pascua, da morte e resurrección de Xesús. Na liturxia celebramos a súa chegada aos discípulos, a todas e todos nós, como un acontecemento que sucede aos 50 días da Pascua, pero toda a Pascua está chea do Espírito de Deus, igual que toda a vida de Xesús estivo sempre envolta polo mesmo Espírito de Deus, igual que as nosas vidas están permanentemente envoltas nese mesmo Espírito. Outra cousa é que nos decatemos diso e que lle abramos as portas do corazón, da vida.
Pero, ¿que é o Espírito do que tanto falamos? Non é ningunha cousa máxica, aínda que ten moito de maxia, moito de marabilla, moito de sorprendente. É algo así como ese alento de Deus que o envolve todo, que o nutre todo, que o sustenta todo, que o empuxa todo cara ao ben. É o asento último da nosa existencia. No evanxeo de hoxe o Espírito é o que fai que Xesús sexa home de paz e envolva coa paz e coa alegría a quen andaban en medos; o Espírito é o que empuxa á tarefa a quen estaban encollidos e case renunciando aos soños que Xesús prendera nos seus corazóns; o Espírito é quen nos capacita, quen nos fai valentes para facerlle fronte ao mal; quen nos fai imaxinativos para soñar camiños novos cando estamos atrancados, e a maldade propia ou allea nos bloquea, nos anula. O Espírito dá ás. Xesús experimentouno e gustaríalle que tamén nós o experimentásemos. Por iso nolo pasou, nolo pasa.

10 maio, 2018

Tempo de Pascua: 7ª semana


13 de maio: solemnidade da Ascensión do Señor

Evanxeo: Mc 16, 15-20

Meditación

Na cultura do tempo no que se escribiron os evanxeos entendíase que o mundo estaba distribuído así: a xente vivía na terra; Deus estaba arriba, no ceo, vivindo alí na súa gloria, e desde alí relacionábase connosco, ben por propia iniciativa, ben accedendo ás nosas súplicas; os anxos eran os seres espirituais que facían de mensaxeiros entre o ceo e a terra; Xesús mesmo fora mandado do ceo á terra para nos salvar, e ao ceo volvera cando rematou a súa tarefa. E por último, nos fondos da terra estaban os infernos ese lugar a onda ían parar os seres humanos ao morrer, se non eran resucitados. Xa era bastante común a fe na resurrección.
Para a xente moderna este é un esquema acabado. Deus nos está fóra de nós; Deus está en todo e todo está en Deus; os seres humanos vivimos en Deus. Deus é unha forza de vida permanente; o seu Espírito estanos alentando constantemente cara á inocencia, cara á honradez, cara á solidariedade, cara á xustiza, cara a un mundo irmandado en todo. Xesús, movido por este Espírito, abriu a fondo neste mundo un camiño de verdade e de vida; morto e resucitado está en Deus dunha forma plena, que cremos, pero que non somos capaces de describir. Estando en Deus está tamén nas nosas vidas, alentándonos para espallar o camiño de vida que nos propuxo, tan marcado pola fidelidade ao Espírito de Deus en todo, e pola afección extrema a achegarse á xente máis fráxil para acompañala no camiño da súa recuperación.
A memoria e compaña de Xesús resucitado pódenos facer persoas valentes, creativas, vigorosas e fecundas ata o inimaxinable. Xesús invítanos a situarnos no mundo en clave de participación, en clave de servizo, en clave de comunidades, en clave de esperanza. Todos, todas estamos chamadas a esa vida nova, definitiva, pacificada a fondo en Deus.

04 maio, 2018

Tempo de Pascua: 6ª semana


6 de maio: domingo 6º de Pascua

Evanxeo: Xn 15, 9-17

Meditación

Xa falamos algo de parte deste evanxeo o venres da pasada semana. Hoxe engádeselle o primeiro parágrafo. Un parágrafo sinxelo, pero ben importante. Se Xesús nos invita a andar en amores, amizades e solidariedades, non o fai porque si, porque se lle ocorreu poñernos este mandamento. Invitándonos a amar, non fai senón compartir connosco o que el viviu fondamente. Invitándonos a amar respectando o querer da persoa amada, o Pai/Nai, comparte connosco o que foi o máis grande desexo da súa vida sempre: cumprir o querer do Pai/Nai, inserido no fondo do seu ser de fillo, como inxerido está tamén no noso ser de fillos e fillas de Deus.
Para Xesús andar enredado nestas solidariedades con Deus e coa xente foi a súa máis grande alegría, que tamén quere compartir connosco. Todo medra en nós co amor, coa solidariedade, coa xustiza. Sempre e cando non fagamos do amor unha palabra baleira, simplemente sentimental, e o enchamos de compromisos reais coa xente que nos rodea. Se non amamos a xente que vemos, mal podemos amar o Deus a quen nos vemos, nos dicía tamén Xoán nunha das súas cartas.

Encontro de "Vivimos no Rural"




ENCONTRO 26 e 27 de MAIO 2018

EN TRONCEDA OUTRAS REALIDADES




SÁBADO

11,00 h- Encontro no Castelo de Castro Caldelas.

11,15 h- Benvida da Alcaldesa Sara Inés Vega. A continuación, 6 presentacións de proxectos vivenciais: apostas polo rural, novos poboadores, aposta local, preguntas e debate.

Relatoras: Ana, Lydia, Gloria, Fran, Darija, Cándido.

13,45 h- Peche da mañá a cargo de Ramiro Martínez do grupo coordinador de vivimos no rural.

14,30 h- comida no Couto, menú.

Durante o café contarannos o proxecto A.D.R. Montederramo e Castro Caldelas. Didac.

17,00 h- Visita a gandeiros da zona. Proxecto de cabras, gandería ecolóxica e gandería familiar.

Visita instalacións que xestiona a ADR.

21,00 h.- Cea no Tronceda de picar e con alimentos aportados polos/as participantes, e mini festa con Danza de Darija Czibulkoba, danza do lume de Violeta Torres Ruiz, cata de cervexas de produción local e algunha cousiña máis.


DOMINGO

10,00 h- Almorzo

11,00 h – No lar das verbas 3 presentacións vivenciais: Violeta, Ricardo e Jose.

Debate aberto sobre as múltiples realidades do mundo rural vivo.

12,30 h- Breve excursión a pé pola zona.

14,00 h- Comida no Couto, menú, e cada paxaro ó seu niño.



INSCRICIÓN

Nome e apelidos: DNI:
Teléfono:
Enderezo:
Pertences a algunha entidade, cal?:

(Marcar cun x as opcións escollidas polo/a participante)

• Comida día 26 de maio (custe 12 €).
• Comida día 27 de maio (custe 12 €).
• Aloxamento noite en Tronceda (custe 10€, inclúe sábanas, toallas, auga quente e o almorzo).
• Cea día 26 maio, será cos alimentos aportados polos participantes.


Data límite de inscrición venres 18 de maio de 2018. 
Modo de inscrición (enviar esta información): 
vivimosnorural@gmail.com  
cofrelaso@telefonica.net

Teléfono información: 650.41 68 60

*O custe das comidas e do aloxamento será aboado no mesmo día en efectivo.


San Cidre 2018




SAN CIDRE 2018.







Fornelos de Montes, 12 de maio de 2018

Lugar de celebración: Polideportivo municipal, con asentos para todo o mundo.

Lema: COA FORZA DA TERRA, COA FORZA DE DEUS.


Desenvolvemento da celebración

11:00 h.- Acollida e entrada

Entre as 11 e as 12 da mañá iremos chegando a Fornelos de Montes, ao Polideportivo municipal, onde nos acollerá xente do lugar. As comidas hainas que deixar no autobús, porque iremos comera outro lugar próximo.
Iremos entrando no polideportivo e ocupando os asentos. Non se pode comer dentro do Polideportivo. As dúas persoas de cada grupo que leven os “signos” xa se dirixen ao lugar do Polideportivo que se lles indicará.
Xa dentro farase un momento de ensaio e de explicación do que imos celebrar.

5º Encontro curso 2017 / 2018


Recreándonos na Pascua


Signos: luz, auga e vento: Espírito.

1.- Procesión dos signos

Ofrécesenos a luz:

Velaquí a luz, irmás e irmáns,
a luz de Cristo resucitado,
a luz que alumea as nosas tebras,
que desvela os nosos egoísmos,
que alenta o nacemento en nós
dunha criatura nova
á medida de Cristo Xesús.
Abrámoslle sen receos
as portas do noso corazón,
da nosa vida toda.

TEMOS AUGA E LUME,
TEMOS ALEGRÍA,
TEMOS PAZ E FORZA
NA MAÑÁ DA VIDA.

(silencio)