Tempo de Nadal: 2ª semana

 

1 de xaneiro: Solemnidade de Santa María nai de Deus

1ª lectura: Núm 6, 22-27. Salmo: 66, 2-3. 5. 6 e 8

2ª lectura: Gál 4, 4-7.

Evanxeo: Lc 2,16-21

Uns pastores foron ás carreiras e atoparon a María e máis a Xosé e a criatura deitada na manxadoira. Cando o viron, contaron todo o que lles dixeran do meniño, e a xente que os escoitaba quedaba pasmada do que os pastores dicían. María, pola súa parte, conservaba todas estas cousas no seu corazón. Os pastores volveron glorificando e loando a Deus por canto viran e oíran, tal como lles fora anunciado.

Aos oito días tocaba circuncidar o neno e puxéronlle de nome Xesús, tal como o chamara o anxo antes da súa concepción.

Tempo de Nadal

 

24-25 de decembro: O Nadal, o nacemento do Señor

Misa da noite

1ª lectura: Is 9, 1-6. Salmo: 95, 1-2a. 2b-3. 11-12. 13

2ª lectura: Tit 2, 11-14.

Evanxeo: Lc 2, 1-14.

Naqueles días, saíu un decreto do emperador Augusto, ordenando o empadroamento de todo o mundo. Foi o primeiro censo que se fixo; por entón era Quirino gobernador de Siria. E todos, en cadansúa cidade, fóronse empadroar . Tamén subiu Xosé desde a vila de Nazaré, en Galilea, ata Xudea, á vil de David chamada Belén —pois pertencía á casa e familia de David— para empadroarse con María, a súa muller,que estaba embarazada. E resultou que, estando alí, chegoulle o tempo do parto, e deu a luz o seu fillo primoxénito. Envolveuno nuns capizos e deitouno nunha manxadoria, na corte das bestas, porque dentro da pousada non había lugar para eles.

Había naquela comarca uns pastores que pasaban a noite ao descuberto vixiando o seu rabaño. Presentóuselles un anxo do Señor e a auréola do Señor envolveunos co seu resplandor. Eles levaron un gran susto.

Pero o anxo díxolles:

—Non vos asustedes, que vos veño anunciar unha boa nova: vai haber unha gran alegría para todo o pobo. Hoxe na vila de David naceuvos un Salvador, o Mesías, Señor. Este é o sinal: atoparedes nunha criatura envurullada e deitada nunha manxadoira, nunha corte.

E, de súpeto, arredor do anxo apareceu unha multitude do exército celestial, que loaba a Deus dicindo:

—Gloria a Deus no ceo e na terra paz á xente que goza do seu amor!

Tempo de Advento: 4ª semana

 

18 de decembro: Domingo 4º de Advento

1ª lectura: Is 7,10-14. Salmo:23, 1-2. 3-4ab. 5-6

2ª lectura: Rom1, 1-7

Evanxeo: Mt 1,18-24

O nacemento de Xesús Cristo foi así: María, a súa nai, estaba prometida a Xosé, e antes de viviren xuntos apareceu ela embarazada por obra do Espírito Santo.

Xosé, o seu prometido, home xusto, non a querendo aldraxar, decidiu repudiala secretamente. Tal era a súa resolución, cando o anxo do Señor se lle apareceu en soños, dicíndolle:

—Xosé, fillo de David, non repares en levar contigo a María, a túa prometida; que o que nela se concibiu é obra do Espírito Santo. Dará a luz un fillo e ti poñeraslle de nome Xesús, porque salvará o seu pobo de todos os seus pecados.

Todo isto aconteceu para que se cumprise o que dixera o Señor por boca do profeta:

—Mirade: a virxe concibirá e dará a luz un fillo, e poñeranlle de nome Emmanuel, que quere dicir “Deus connosco”.

Acordou Xosé do seu soño e fixo tal como lle mandara o anxo do Señor, levando consigo a sú8a prometida.

Tempo de Advento: 3ª semana

12 de decembro: Domingo 3º de Advento

1ª lectura: Sof 3, 14-18a. Sal Is 12, 2-6.

2ª lectura: Flp 4, 4-7

Evanxeo: Lc 3,10-18

Cando Xoán Bautista percorría todo a rexión do Xordán, pregoando un bautismo de conversión), a xente preguntáballe:

—¿E logo, que temos que facer?

El respondíalles:

—Quen teña dúas túnicas, que comparta con quen non teña ningunha, e que fago o mesmo quen teña comida.

Foron tamén uns recadadores de impostos a se bautizar, e preguntáronlle:

—Mestre, ¿qué temos que facer?

El contestoulles:

—Non esixades máis do que vos teñen disposto.

Tamén uns soldados lle preguntaron:

—E nós, ¿qué temos que facer?

El contestoulles:

—Non vos aproveitedes de ninguén con denuncias falsas, e contentádevos coas vosas pagas.

Como o pobo estaba esperando polo Mesías, empezaba a pensar se acaso non o sería Xoán; pero el declarou diante de todo o mundo:

—Eu bautízovos con auga, pero está a chegar o que é máis forte ca min, e a quen eu non son digno de lle desatar os amallós do seu calzado. El havos bautizar con Espírito Santo e lume. Porque trae a forcada na man, para limpar a súa eira, recoller na hucha o seu trigo e queimar a palla no lume que nunca amortece.

Con esta e outras moitas exhortacións anunciáballe a Boa nova á xente.

Traballo entre sesións (19NOV - 17DEC)

(19 de novembro - 17 de decembro)

A revelación divina na realización humana

LECTURAS:

José Luis Sicre, Introducción al Antiguo Testamento. Verbo Divino, Estella (Navarra), 13-59 (primeira edición, 1993); 3-73 (segunda edición, 2013).

Cuestións que poden ir orientando a túa lectura:

— Como reaccionas cando les ou escoitas na misa pasaxes "estrañas", coma o paso do "Mar Vermello" con tantas mortes de exipcios?

— Como explicas a Biblia cando che din que contradí a ciencia actual, por exemplo na creación do mundo en seis días, fronte a miles de millóns de anos?

— Como pode haber ideas tan distintas de Deus, algunhas terribles?

— Como compaxinar o Novo Testamento co Antigo?

— Pensa un pouco en como este lectura che pode axudar a ler a Biblia.

1º Encontro 2022 / 2023

PALABRAS NO SILENCIO. SILENCIO NAS PALABRAS

1.O símbolo bíblico da luz. De veras acollidxs por Deus, por Xesús, polo Espírito.

(Contento por nos ver xuntxs, por nos ver dispostos á escoita, das palabras vellas, das palabras novas. Con ganas de contactar coas fontes da vida, de medrar, de madurar, de medrar en paz, en solidariedade, en alegría… Toliñx por nós, preocupado por nós, por toda a creación, por todo cando sae das súas mans).

2.-Silencio para escoitar a palabra que a min me dirixe. (música de fondo)

3.CANTO:

O Señor é o meu pastor,

nada de falta.

O Señor é o meu pastor,

sempre vai comigo.

Invítasme á túa mesa,

en horas de amargura.

Ti enches a miña copa 

de xenio e tenrura.

O Señor é o meu pastor,

nada de falta.

O Señor é o meu pastor,

sempre vai comigo.

Ti sempre me acompañas

con ese amor tan teu

e vivirei por sempre

o amparo de Deus.

4. PREGARIA

Cada día erguerme soñando contigo.

Cada día descubrir a túa presenza envolvéndoo todo

(“en todo estás e ti es todo,

para min e en min mesmo moras”).

Cada día escoitar cos oídos do corazón

a túa voz oculta en tantas palabras e silencios.

Cada día saberme fillo ou filla, irmán ou irmá

dunha familia inmensa e creadora.

Cada día ampliar un pouco máis o meu corazón

ata facelo universal coma o teu.

Cada día arrimar o lombo a outros lombos

na procura dunha inmensa casa común.

Cada día saberme acollida, abrazada por ti,

integrada por ti no teu soño humanitario.

Cada día agradecerche, meu Deus,

o que cada día me ofreces vivir.

5. COMPARTIR.

6.ABRIR O CORAZÓN

CANTO: 

Escoita, irmán, 

temos moito que facer 

somos as mans de Deus.

7.EN FAMILIA SEMPRE, EN POBO SEMPRE.

Noso Pai/Nai, en quen vivimos e existimos….

Tempo de Advento: 2ª semana

4 de decembro: Domingo 2º de Advento

1ª lectura: Is 11, 1-10. Salmo: 71, 1-2. 7-8. 12-13. 17

2ª lectura: Rom 15, 4-9

Evanxeo: Mt 3,1-12

Naqueles días apareceu Xoán Bautista no deserto proclamando:

—Convertédevos, que xa chega o Reino dos Ceos.

El era de quen dixera o profeta Isaías:

Unha voz clama no deserto:

Preparade o camiño do Señor,

endereitade os seus vieiros.

Xoán ía vestido con pelos de camelo e cun cinguidoiro de coiro no van, e mantíñase de saltóns e mel bravo. Ía onda el xente de Xerusalén, de toda Xudea e máis da banda do Xordán. Confesaban os seus pecados e el bautizábaos no Xordán.

Como se decatara de que moitos fariseos e saduceos viñan a que os bautizase, díxolles:

—“Raza de víboras! Quen vos ensinou a fuxir do castigo que está a chegar? Dade froitos dignos dunha verdadeira conversión e non vos fagades ilusións dicindo entre vós: “Somos fillos de Abrahán”, porque vos aseguro que Deus pode sacar fillos de Abrahán mesmo destas pedras. Xa está a machada posta contra a raíz das árbores, e toda árbore que non dea froito hase cortar e botar ao lume.

Eu bautízovos con auga para que vos convertades. Pero o que vén detrás miña é máis forte ca min e nin tan sequera son digno de lle levar as sandalias. El havos bautizar co Espírito Santo e con lume. Porque trae a forcada na man, para limpar a súa eira e na hucha recoller o trigo; e ha queimar a palla nun lume que nunca se apaga”.