Tempo Ordinario: 18ª semana

31 de xullo: Domingo 18º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Ecl 1, 2; 2, 21-23. Salmo: 89, 3-4. 5-6. 12-13. 14 e 17.

2ª lectura: Col 3, 1-5. 9-11.

Evanxeo: Lc 12, 13-21

Unha vez díxolle a Xesús un que estaba entre a xente:

—Mestre, dille a meu irmán que reparta a herdanza comigo.

El contestoulle:

—Home, ¿quen me nomeou xuíz ou testamenteiro entre vós?

E logo díxolle á xente:

—Atención, gardádevos da cobiza, que, por moito que un teña, non por iso a súa vida depende dos seus bens.

E propúxolles unha parábola:

—As terras de certo home rico déranlle moito froito. Púxose entón a cavilar: “¿Cómo vou facer, que non teño onde meter o froito?” E dixo: “Xa o sei; vou desfacer os meus celeiros e constrúo outros máis grandes e alí meto o trigo todo e todos os meus bens. Logo direime a min mesmo: Amigo, xa tes aí reservas para moitos anos; descansa, come, bebe e a vivir!” Pero Deus díxolle: “Insensato, esta mesma noite váiseche reclamar a túa vida, ¿para quen será todo o que xuntaches?”

Así é quen atesoura riquezas para si mesmo, pero non é rico para Deus.

Tempo Ordinario: 17ª semana

24 de xullo: Domingo 17º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Xen 18, 20-32. Salmo: 137, 1-2a. 2bc-3. 6-7ab. 7c-8

2ª lectura: Col 2, 12-14.

Evanxeo: Lc 11, 1-13

Unha vez, despois de estar Xesús orando en certo lugar, un dos discípulos pediulle:

—Mestre, apréndenos a rezar, como lles aprendeu Xoán aos seus discípulos.

Respondeulles:

—Cando recedes, dicide: Pai, santificado sexa o teu nome; veña o teu Reino. Dános cada día o noso pan, e perdoa os nosos pecados, como tamén perdoamos nós a quen algo nos debe; e non nos deixes sucumbir á tentación.

Logo continuou:

—Mirade, un de vós ten un amigo, e presentádesvos na súa casa pola noite e desde fóra lle dicides: “Amigo, déixame tres bolos de pan, que me veu un amigo de viaxe e non teño nada que lle poñer diante”. E o amigo desde dentro responde: “Non me amoles, está a porta pechada, eu e máis a miña crianza estamos na cama; non me podo erguer agora para chos dar”. Desde logo que, se non se levanta para llos dar por se tratar dun amigo, polo menos por ser teimudo, erguerase e hallos dar.

Por iso dígovos: “Pedide e recibiredes, buscade e atoparedes, petade a abrirásevos. Que quen pide, recibe; quen busca, atopa; e a quen peta, abriráselle”. Ou logo, ¿qué pai hai entre vós que, se o seu fillo lle pide un peixe, lle dá unha cobra, ou se lle pide un ovo, lle dá un alacrán? Pois se vós, sendo ruíns, ben lles sabedes dar cousas boas aos vosos fillos, canto máis o Pai celestial dará o Espírito Santo aos que llo pidan!

Tempo Ordinario: 16ª semana

17 de xullo: Domingo 16º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Xén 18, 1-10a. Salmo: 14, 2-3ab. 3cd-4ab. 5

2ª lecrura: Col 1, 24-28.

Evanxeo. Lc 19, 38-42

Unha vez, indo de camiño, entrou Xesús en certa aldea e unha muller chamada Marta acolleuno na súa casa. Esta tiña unha irmá chamada María que, sentada aos pés do Señor, escoitaba as súas palabras. Marta, en troques, estaba moi apurada co labor da casa, e, achegándose a el, díxolle:

—Señor, ¿non che importa que a miña irmá me deixe a min o traballo? Dille que me bote unha man.

Pero o Señor respondeulle:

—Marta, Marta, preocúpaste e desacóugaste con tantas cousas, pero soamente unha é a necesaria. María escolleu a mellor parte e esa nunca se lle vai quitar.

Tempo Ordinario: 15ª semana

10 de xullo: Domingo 15º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Deut 30, 10-14. Salmo: 68, 14 e 17. 30-31. 33-34. 36ab e 37.

2ª lectura: Col 1, 15-20.

Evanxeo: Lc 10, 25-37

Unha vez achegouse a Xesús un xurista e preguntoulle para o poñer a proba:

—Mestre, ¿qué teño que facer para herdar a vida eterna?

El respondeulle:

—Que pon a Lei? Qué les?

Contestou o xurista:

—Amarás o Señor teu Deus con todo o teu corazón, con toda a túa alma, con toda a túa forza e con todo o teu entendemento, e o próximo coma a ti mesmo.

Xesús díxolle:

—Contestaches perfectamente; cúmpreo e vivirás.

Pero o xurista, querendo xustificarse, preguntoulle a Xesús:

—¿E quen é o meu próximo?

Xesús contestoulle:

—Nunha ocasión un home baixaba de Xerusalén a Iericó e asaltárono uns bandidos que, despois de o roubaren e mallaren nel, deixárono medio morto. Cadrou a baixar polo mesmo camiño un sacerdote, que, ao velo, deu un rodea e pasou de largo. Igual fixo un clérigo que pasaba por alí: ao chegar e velo, deu un rodeo. Pero un samaritano, que ía de camiño polo mesmo lugar, ao velo, sentiu mágoa; e achegándose a el, curoulle as feridas con aceite e viño e vendoullas. Logo montouno na súa cabalgadura, levouno a unha pousada e coidouno. Ao outro día colleu dous denarios, deullos ao pousadeiro e díxolle: “Coida del e, cando volva, xa che pagarei o que gastes de máis”.

E ¿quen dos tres che parece que foi próximo do que caeu nas mans dos bandidos?

O xurista respondeu:

—O que practicou a misericordia con el.

Díxolle Xesús:

—Pois ti vai e fai outro tanto.

Tempo Ordinario: 14ª semana

 

3 de xullo: Domingo 14º do Tempo Ordinario

1ª lectura: Is 66, 10-14c. Salmo: 65, 1-3a. 4-5. 6-7a. 16 e 20.

2ª lectura:Gál 6, 14-18.

Evanxeo: Lc 10, 1-12. 17-20

Daquela designou o Señor a outros setenta e dous e mandounos de dous en dous por diante del a todas as vilas e aldeas a onde tiña pensado ir. Díxolles:

—A anada é ben boa, pero os xornaleiros son poucos; así que rogádelle ao dono da colleita que mande xornaleiros para a sega. Ide e sabede que vos mando coma años entre lobos. Non levedes saco, nin alforxa, nin calzado, non vos paredes a parolar con ninguén polo camiño. Cando entredes nunha casa, antes de máis nada dicide: “Paz a esta casa”. E, se alí hai xente de paz, sobre ela repousará a vosa paz; se non a hai, volverá convosco. Permanecede na mesma casa, comendo e bebendo do que teñan, que o obreiro ten dereito ao seu xornal. Non andedes dunha casa para outra. Cando entredes nunha vida e vos acollan, comede do que vos dean, curade os enfermos que haxa e dicídelles: “Xa chega a vós o Reino de Deus”. Pero cando non vos acollan na vila na que entredes, saíde ás prazas dicindo: “Non queremos levar da vosa vila nin o po que se nos pegou aos pés. Aí vos queda. Pero sabede que xa chega o reino de Deus. Asegúrovos que o día do Xuízo será máis doado de levar para Sodoma do que para aquela vila.

Cando volveron os setenta e dous dicían con moita alegría:

—Señor, aínda os demos tamén se nos someten no teu nome.

El contestoulles:

—Eu vía a Satanás caendo do ceo coma un raio. Porque vos dei poder para pisardes cobras e máis alacráns, e poder sobre toda forza inimiga, e nada vos fará mal. Con todo, non vos alegredes de que os espíritos se vos sometan; alegrádesvos, máis ben, de que os vosos homes estean escritos no ceo.