28 de xullo: Domingo 17º do Tempo Ordinario.
1ª lectura: 2 Re 4, 42-44. Salmo: 144, 10-11. 15-16. 17-18
2ª lectura: Ef 4, 1-6
Evanxeo: Xn 6, 1-15
Nunha ocasión foi Xesús á outra banda do mar de Galilea (o de Tiberíades). Seguíao unha chea de xente, porque viran os sinais que facía nos enfermos. Subiu Xesús ao monte e sentou alí cos seus discípulos. Estaba a chegar a Pascua, a festa dos xudeus. Levantou a vista Xesús e, vendo vir tanta xente cara a el, díxolle a Filipe:
—¿Onde imos mercar pan, para que coma esta xente?
(Isto dicíao para tentalo, que el ben sabía xa o que ía facer.)
Respondeulle Filipe:
—Nin medio ano de xornal chega para que cada un deles reciba un codelo.
Un dos seus discípulos, André, o irmán de Simón Pedro, díxolle:
—Hai aquí un rapaz que ten cinco bolos de pan de cebada e dous peixes; pero, ¿qué é iso para tanta xente?
Xesús ordenou:
—Facede sentar a xente.
Había moita herba naquel sitio. E sentaron como uns cinco mil homes. Entón colleu Xesús os pans e, dando grazas, repartiu aos sentados canto quixeron; fixo o mesmo cos peixes. Cando se fartaron, díxolles aos seus discípulos:
—Recollede os anacos sobrantes, para que non se estrague nada.
Entón xuntáronos e encheron doce cestas cos anacos dos cinco bolos de pan de cebada que lles sobraran aos que comeron. Ao veren aqueles homes o sinal que fixera, dicían:
Este si que é o profeta que había de vir ao mundo.
Entón Xesús, decatándose de que o ían vir coller para proclamalo rei, retirouse outra vez ao monte el só.