4 de decembro: Domingo II de Advento (B)

FOLLA SEMANAL

 

Por Manolo Regal Ledo

 

O EVANXEO DE CADA DOMINGO

 

Evanxeo: Mc 1,1-8

                                                               Comentario                                                             

• Empeza o Evanxeo de Marcos. Empeza a narración da noticia feliz de Xesús de Nazaré. Non é calquera cousa o que poderemos contemplar, paso a paso, durante este ano litúrxico. Unha narración desde a fe e para a fe. Quedamos invitados/as a escoitar, acoller, agradecer, obedecer a boa nova de Xesús, Cristo de Deus.
• Xoán Bautista aparece como profeta en tempos de crise social e espiritual, cando o pobo está desalentado. Unha situación distinta, pero, no fondo, moi próxima á nosa.
• É importante pararnos ante os diversos cadros que se nos ofrecen como evocacións significativas neste relato curto e simple:
• 1. A presenza de Xoán, e logo a de Xesús, está vinculada a unha historia de apostas por parte de Deus en favor da xente marxinal, que experimentara exilios, dominios, abusos, desalentos... Deus segue polo mesmo camiño. Xoán veno testemuñar.
• 2. O deserto é un espazo físico e espiritual, onde a persoa humana experimenta a súa limitación a tope, e onde, misteriosamente, por graza e agarimo de Deus, se experimenta, se pode experimentar, a totalidade, a abundancia de Deus. É moi fondo iso de facer unha experiencia de deserto. Moi fondo, moi humanizador.
• 3. En Xoán hai un afán de busca e de apertura ao don de Deus: é libre ante o ter, o comer; intenta que esa liberdade lle chegue ata o máis fondo do seu ser, alí onde o mal nos pode paralizar; comparte a súa busca con outras persoas. Contaxia a quen a el se achega.
• 4. Admite os límites da súa busca; hai outros/as, hai Outro/a que o completa enormemente. Humildade a tope, verdade a tope, liberdade a tope. Os fondos camiños do Espírito desbórdannos sempre; só quen soña con isto, chegará á experiencia de fillo/a de Deus.
• 5. O marco onde vivir todo isto non é o templo; de feito os que vivían onda o templo achéganse a este espazo profano de Xoán. O marco onde vivir todo isto é a comunidade cristiá implicada na familia, na asociación, no partido político, nos centos de relacións que compoñen a nosa vida diaria.
• O que se nos propón é algo marabilloso: experimentar aí o gozo da Boa Nova de Xesús.

  

                                                                      Preces                                                                

PREPARADE O CAMIÑO DO SEÑOR

• Que nos atrevamos a facer neste Advento unha experiencia de busca de Deus con humildade e total boa disposición. Oremos.
• Que nos deixemos axudar por Xoán Bautista e polos homes e mulleres que nos tempos de hoxe nos falan de Deus desde a pobreza e a xustiza das súas vidas. Oremos.
• Que escoitemos a súa voz na voz de quen traballa por facer máis digna a vida da xente marxinal. Oremos.
• Que a nosa comunidade cristiá sexa un espazo que contaxie paixón por Deus e paixón pola xente. Oremos.
• Que saibamos acoller e facer camiño cara ao Nadal coa xente parada, cos inmigrantes negros. Oremos.

                                                                       Pregaria                                                                 

Veña, imos onda Xoán,

o do vestido con pelos de camelo,

o do cinguideiro de coiro arredor do van ,

o dos saltóns e mel bravo,

o Xoán do deserto,

que namorou a Xesús

e a centos de veciños e veciñas súas.

Veña, imos onda Xoán,

espíndonos, baleirándonos, desapegándonos,

liberándonos,

co mínimo enriba,

co mínimo por fóra,

co mínimo por dentro.

Veña, imos onda Xoán,

confesar as nosas incoherencias

de xente cristiá de fachada e verniz,

de templo e andrómenas,

que non pasa nada malo!

Veña, imos onda Xoán,

dispostos/as a todo,

aos grandes soños,

aos grandes amores,

aos grandes pecados,

aos grandes perdóns.

Veña, imos onda Xoán,

o tolo do deserto,

con Xesús, coma Xesús,

que o de Deus non cadra

co noso afán de ben pensantes.

Veña, imos onda Xoán,

con total humildade,

fiadas/os de Deus,

que sabe da nosa pouquidade

e das maneiras de abrila ata o infinito

a carón da xente irmá.

Veña, imos onda Xoán.

                                                                     Signo                                                                         

• Unha imaxe de deserto, que nos recorde a experiencia de Xoán e que nos provoque a actualizala nós nos tempos de hoxe. Podemos poñer esta imaxe no lugar onde fagamos oración, durante esta semana.
• Unha serie de cousas materiais (comida, carteira, libros, roupas,…), apiladas a un lado no sitio onde fagamos oración esta semana.
• O feito real de compartir: cartos, roupas, tempo, …, como maneira de espirse para que que a solidariedade de Deus nos faga felices.