Cuarto encontro do curso 2014-2015

“Non teñas medo, miña grea pequena,

que o teu Pai compraceuse en darche o Reino” (Lc 12,32)

Cantiga

COMO CHE CANTAREI, MEU DEUS,

COMO CHE CANTAREI?

COMO CHE CANTAREI, MEU DEUS,

TAN POUCA COUSA EU SON.

Señor, ti fuches o noso agarimo

ao longo das xeracións.

Antes que os montes xurdisen

e fosen formados a terra e o universo,

desde sempre e por sempre ti es Deus.

Ti podes volver ao po os seres humanos

Só con dicirlles: “fóra mortais”.

Mil anos ante Ti

son coma un onte que pasou,

coma unha vixilia na noite.

Ti falos pasar e son coma soño mañanceiro,

coma herba que agroma:

pola mañá florece e verdea

e á tarde ségana e seca.

-----------

Sen o teu amor desfalecemos,

sen o teu coidado perecemos,

as nosas culpas esmágannos,

escurecen a luz da túa presenza.

Lonxe das túas mans, os nosos días esvaecen,

os nosos anos pasan coma un suspiro.

A nosa vida é de setenta anos,

de oitenta a das persoas máis fortes;

e os máis deles son de traballos e miserias,

pasan de présa e nós voamos.

Quen puidese valorar a forza do teu amor,

agradecer a desmesura da túa bondade!

-------------

Porque ti nos ensinas o valor dos nosos días,

nós aprendemos a vivir con sentido.

Por canto tempo, Señor, lonxe de ti?

Como necesitamos a túa liberación!

Que nos cubra a fartura da túa misericordia

para que a nosa vida teña felicidade e ledicia.

Que a túa alegría nos envolva e nos cure

de tanto abuso e aflición.

---------------

Que as túas criaturas vexan a túa acción,

e os teus fillos e fillas, o teu esplendor.

Que a bondade do Señor, noso Deus, sexa connosco

e que el asegure as accións das nosas mans.

Momento de compartir algo do que o salmo suscita en nós.

Momento de solidarizarnos coa fraxilidade de xente coñecida.

Oración do Noso Pai.