Fratelli tutti: oración 3 capítulo

 

PREGARIA 

(Capítulo 3 da encíclica)

Pensar e xestar nun mundo aberto

 

Manuel Regal Ledo

“Vede que vos mando como ovellas entre lobos.
Así que sede prudentes coma as serpes
e sinxelos como as pombas” (Mt10, 16).

O don da prudencia, Xesús.
Prudencia que pide pensar e xestar,
aclarar cal é a nosa meta
e os pasos que nos permitirán chegar a ela.

O don da sinxeleza, Xesús,
para non enredarnos no que nos distraia do obxectivo,
para ir ao corazón das cousas,
ao único necesario, ao único imprescindible.

Bendito ti, Xesús,
mestre coa palabra e cos feitos,
que alumas os nosos pasos na difícil arte do amor!

Ao teu lado aprendemos
que vivimos realmente
cando saímos de nós en relación amorosa;
na medida en que nos baleiramos
para que a vida floreza ao noso redor..

Invítasnos a non ter medo
na máis grande aventura humana
que é saír diariamente de nós,
abrir o corazón,
sen recear ampliar sen medida o círculo da propia existencia.

Que o amor, só o amor,
fai posible unha amizade social
aberta a todo o mundo, sen exclusión ningunha,
nin de persoas nin de pobos.

Investir na fraxilidade!
“Coidadiño con desprezar a unha destas criaturiñas!” (Mt 18, 10)
Facernos como persoas e pobo propiedade comunal!
“Tomade e comede, isto é o meu corpo!” (Mt 26, 26).

Ao teu lado, Xesús, sempre ao teu lado,
para non xogar co amor,
para non diluílo en intimismos estériles.
Ao lado da xente máis marxinal, amigando con ela,
para atopar na crúa realidade das súas vidas
a luz e a forza imprescindible
que nos leve limpamente ao esencial: amar.