CAPÍTULO SEXTO
DIÁLOGO E AMIZADE SOCIAL
Texto deste capítulo en galego:
(tradución de Nuria Núñez)
Guía para a lectura por Elvira Santos Pena
En principio parécenos que non di o Papa nada novo, son conceptos, que manexamos habitualmente e que damos por sabidos. Diálogo, consenso, encontro, amabilidade…. Recoméndovos ler con moita calma este capítulo porque podemos facer moitos descubrimentos sobre o que significan estas palabras. Xa na introdución do capítulo (num.198) podemos ler: “Para encontrarnos e axudarnos mutuamente precisamos dialogar” O diálogo axuda a vivir mellor moito mais do que pensamos.
O primeiro apartado leva por título “O diálogo social . Cara unha nova cultura” .O Papa vai explicando o que non é dialogar. A veces convertemos o que pensamos diálogo nun intercambio de opinións que non son mais que monólogos paralelos que non comprometen a ninguén, ao que se engade o ton violento ou a descualificación do adversario. Un auténtico diálogo social supón a capacidade de respectar o punto de vista do outro, escoitar con moita atención porque existe a posibilidade de que a súa aportación conteña unha riqueza que non descubríramos nos. Dialogar así supón buscar o ben común, non ten nada que ver con impoñer cada un a súa maneira de pensar.
O segundo apartado titúlase “ O fundamento dos consensos “ . Destaca aquí a importancia de buscar os fundamentos máis sólidos que están detrás das nosas opcións. Aceptar que hai valores permanentes que están mais alá de todo consenso, que son apreciados como estables e que dan solidez y estabilidade a unha ética social. Tamén é certo que podemos ir crecendo na súa comprensión por iso o consenso é algo dinámico.
“Unha nova cultura” titúlase o terceiro apartado deste capítulo que xa empeza dicindo “A vida é a arte do encontro”. E aquí o Papa vai contándonos que é a “cultura do encontro”, buscar puntos de contacto, tender pontes, proxectar algo que inclúa a todos. Recoñecer que a paz social non é un proceso doado, precisa moito traballo , é un proceso lento e difícil si queremos que sexa unha paz real e sólida.” Un pacto social, realista e inclusivo debe ser tamén un” pacto cultural “que respecte e asuma as diversas cosmovisións culturas ou estilos de vida que coexisten na sociedade”.
O Capítulo remata co apartado titulado “Recuperar a amabilidade”. A amabilidade supón valoración e respecto. Cando a amabilidade se fai cultura, cambia o estilo de vida e as relacións sociais. “Facilita a procura de consensos e abre camiños onde a exasperación destrúe todas as pontes”. Son soamente tres puntos pero non me parece un apartado menor. Pódenos facer pensar moito e como resultado deste” cultivo da amabilidade” que Francisco nos recomenda, podemos cambiar o entorno, aínda que sexa soamente o próximo, cambiarnos a nos mesmas e facer a vida máis doada e as relacións máis auténticas , humanas e felices.
Para reflexionar
Despois de ler o que Francisco nos di sobre o que significa o verdadeiro diálogo. ¿Pensas que neste momento a nosa sociedade responde a esa maneira de dialogar?
E persoalmente, ¿Como é a túa maneira de dialogar? ¿Que pensas do que o Papa chama a “cultura do encontro”?
Francisco insiste no “cultivo da amabilidade” e no seu poder transformador . ¿Estás de acordo? E na vida diaria, ¿Como actúas con respecto a amabilidade nas relacións cos demais?
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Reservámonos o dereito de determinar que comentarios non deben ser publicados co obxectivo de manter un diálogo respetuoso, enriquecedor e fluido.