28 de xuño: Domingo 13 do tempo ordinario (B)

Evanxeo: Mc 5, 21-43

Comentario:

Volvemos a unha lectura máis ou menos continuada do evanxeo de Marcos, para con el ir acompañando as nosas vidas no que teñan de ordinario e no que teñan de algo excepcional. De entrada, resulta marabilloso contemplar a este Xesús que cruza mares –lagos— e anda camiños envolto sempre entre a xente; foi, sen dúbida, unha opción “pastoral” del, era o seu estilo, ben distinto, por exemplo, do de Xoán Bautista, que optara por retirarse cos seus a lugares apartados, onde a xente, si quería, podería acudir. Xesús positivamente buscou estar coa xente, mesturado con ela, rozándose con ela, como queda ben de manifesto no evanxeo de hoxe. Esa era a maneira de que a alegría e os problemas da xente fosen tamén o seu pan de cada día; así, responder a esa alegría e a eses problemas, coa súa fonda forza de vida e de liberdade, converteuse tamén na súa principal tarefa diaria. Agora que tanto falamos e oímos falar de “nova evanxelización”, non estaría de máis volver a esta estratexia evanxelizadora de Xesús, de andar os camiños cada día coa xente do pobo.

Un ano máis en Sobrado

Manuel Regal Ledo

Era a tarde do 12 de xuño, venres, cando nos fomos achegando con ilusións variadas, como variados eran os nosos bolsos e os nosos rostros, ao mosteiro de Sobrado dos Monxes. Un ano máis nos agardaban a normalidade e a sorpresa.

21 de xuño: Domingo12 do tempo ordinario (B)

Evanxeo: Mc 4, 35-41

Comentario:

O domingo pasado Xesús, coas parábolas da semente, invitábanos a combater o desalento que podía afogarnos, paralizarnos, tanto á hora de construír a propia persoa, como á hora de construír a comunidade cristiá ou a sociedade nos diferentes factores que a compoñen. Hoxe o Evanxeo sitúanos ante outra realidade tamén paralizante que é o medo, os medos.

Carta en busca 2015

 “O amor é a meta última e máis alta á que pode aspirar o  home…”

Viktor Frankl, “El hombre en busca de sentido” (Herder, España, 2007)

Neurólogo e psiquiatra na Universidade de Viena, 

Viktor Frankl (1905-1997) foi prisioneiro do réxime nazi.

DA BUSCA DA PAZ INTERIOR

A UNHA AMABILIDADE COMPROMETIDA

Será posible que a Humanidade atope un “tempo de paz”, se no íntimo do noso corazón non vivimos pacificados?

O tempo presente preséntase incapaz de fomentar confianza e bondade de corazón no ser humano. O temor, o individualismo e a ambición dominan todas as relacións humanas, a nivel persoal e tamén estrutural, no interior das sociedades. Vivimos nunha época que parece contraria a unha reconciliación interior (1).

Encontro grão de mostarda

Da busca da paz interior a unha amabilidade compromedita

Os encontros grão de mostarda, que se realizan anualmente no Verán, buscan reflexionar sobre camiños de confianza e de compromiso solidario. A idea motivadora do encontro deste ano está identificada no tema da CARTA EN BUSCA que enviamos (ver texto ADXUNTO).

14 de xuño: Domingo 11 do tempo ordinario (B)

Evanxeo: Mc 4, 26-34

Comentario:

Podemos imaxinar a Xesús con aquela ilusión vivísima porque as cousas todas da xente se fosen desenvolvendo en conformidade coa vontade de Deus; é dicir, na verdade, na inocencia, na xustiza, na misericordia, tanto nas relacións persoais como nas relacións entre os pobos. E, ao tempo, podemos ver a Xesús ollando para aquel grupiño de discípulos e discípulas, poucos en número, aparentemente entregados á súa causa, pero tamén moi covardes e negados para entender e vivir conforme Xesús lles ensinaba coas palabras e coa vida. Xesús mesmo houbo de matinar moito niso, houbo de dubidar de a onde ía chegar con aquel pequeno grupo, houbo de rezar tendo en conta esa situación. As dúas breves parábolas do evanxeo de hoxe poden ser o froito das súas matinacións, dúbidas e pregarias.

7 de xuño: Festa do Corpo e do Sangue de Cristo.

Evanxeo: Mc 14, 12-16. 22-26

Comentario:

Esta festa do Corpo e do Sangue de Xesús non deixa de ser unha reprodución ou repetición da festa do Xoves Santo, na que conmemoramos a derradeira cea ou cea de despedida de Xesús cos seus discípulos e discípulas, ao abeiro da cea pascual que naquel mesmo día ou ao día seguinte celebraba o pobo xudeu. Esta festa empezou a celebrarse na Igrexa no século XIII, espallouse xenerosamente por moitos países, e en España tivo e ten aínda unha importancia considerable. O acento característico da festa do Corpo e do Sangue de Xesús consiste en resaltar a presenza real de Xesús Cristo no pan e no viño da celebración eucarística, e en fomentar a devoción e adoración a esta presenza.